Motu Propio

Son mestre "en activo" dende hai uns 6 anos. De neno me falaron tanto en galego como en castelán, pero tentando potenciar o castelán. De adolescente procurei falar galego porque me resultaba máis doado, pero case todas as miñas amizades foron en castelán, i eu falaba castelán por aquilo da "cortesía da linguaxe". Na carreira falei sempre galego, e o chiste foi que castelán-falantes fálanme dende aquela en galego pola antes citada "cortesía da linguaxe"... qué cousas. No traballo falo exclusivamente en galego, incluso cando por dúas veces din clase en Coruña e me miraban raro até os nenos. Coa familia falo máis galego agora que antes (gracias a Deus sobre todo coa miña avoa Carmela), principalmente porque agora entenden que non vou baixar da burra por moito castelán que me falen.
Cos meus catro sobriños procuro falar todo en galego, por moite que custe nesta sociedade na que poucos debuxos animados ou xogos de cartas ou figuriñas coleccionables están en galego.
En canto ás amizades actuais e ás miñas afeccións, pois depende. Os libros, se os hai en galego, mellor. Procuro falar no que me resulte máis cómodo en cada situación, e máis cómodo aos demais dependendo da mesma. Non me gusta falar o galego para darme a notar ou para fastidiar a alguén (como xa teño visto por parte de algún anormal con xente que non era galega con algún "nembargantes eu coido que..." que era só por amolar... en fin).

En resumo, que me gusta o galego como idioma e, aínda máis, como feito cultural e histórico e penso que debería estar potenciado mil veces máis do que está (coño, por algo estamos Amra máis eu tentando publicar un xogo de Rol en galego!), sen detrimento algún para un idioma co-oficial como o castelán con 450 millóns de falantes.

Por iso iniciativas coma esta DANME NOXO. E por iso berro ben alto que eu son tan gallego, tan gallego como, tan gallego como el gazpacho!