O Relato (Cuarta Parte)

>>Foi entón cando Aimhirgin, fillo de Milé, ó ver como os supervivintes do barco naufragado traían ó seu irmán morto ó lombo, ergueuse e enfrontouse ó mar...

“Ailiu iath nErend, “Invoco á terra de Erinn,

Ermach muir mothuch, Ó navegado e fértil mar,

Mothach sliabh srethach, Fértiles os seus outeiros e ríos,

Srethach coill ciothoch, Fértiles os seus bosques húmidos,

Ciothach ab essach, Húmidos os seus ríos e fervenzas,

Eassach loch lionmar, De fervenzas o lago de ondas pozas,

Lindmar tor tiopra, De ondas pozas o muro do outeiro,

Tiopra tuath oenaig, Un pozo de tribos sexa a reunión,

Aenan righ Temra, Unha reunión de reises sexa Tara,

Teamair tor tuatha, Tara sexa a colina das tribos,

Tuatha meic Milidh!” As tribos dos fillos de Milé!”

...e despois deste canto, o mar calmou, e as brétemas que ocultaban a illa esvaecéronse. Aimhirgin sería famoso por isto, xa que salvou a todos os seus irmáns de teren afogado, e ademáis está considerado o primeiro bardo de Erinn.

-¿E onde está Erinn, avó?

-Agora chámanlle Irlanda, pero eu prefiro o seu vello nome celta. ¿Onde estaba eu? ¡Ah! Xa sei... Pois alá desembarcaron todos mollados e cansos con intención de vingarse pola morte de Ith. O primeiro de todo foi soterrar a Donn, fillo de Milé. O lugar foi un outeiro ó que chamaron Dumhacha, e ó seu redor puxeron tamén os restos dos homes mortos ós que lles puideran recupera-lo cadáver. Logo Eber Finn e Eremon, fillos os dous de Milé, dividiron ó exercito e marcharon ó encontro do inimigo.

>>Os Tuatha de Danann debían estar moi confiados, posto que mandaron un exército que, aínda que superior, non sería rival para os descendentes de Breogán. Os dous exércitos atopáronse no outerio de Sliabh Mis, e os fillos de Milé aplastaron ás hostes dos Dananns.

- ¿E morreron moitos?- preguntou con curiosidade o neno.

-Dos Dananns todos. Dos fillos de Milé, moi poucos. Pero entre eses poucos estaba Scota, a viúva de Golamh Milidh.

-¿E logo tamén loitaban as mulleres?

-Sí. Daquela non importaba se levabas pantalón ou saia. Só se valías. Xa fora para ferreiro, para labrego ou para gandeiro. Incluso para guerreiro. E Scota era unha muller moi destra coa espada, e de feito matou a catro xefes Danann antes de que a acribillaran a frechazos.

>>A pena por ela foi inmensa, e as bágoas moi amargas. Pero tiñan que seguir e exterminar até o último membro da tribo dos Dananns. Estes conseguiron xuntar un enorme exército de mortos vivintes, pois eran grandes necromantes, que foi na procura dos homes de Eber Finn e Eremon. E os atoparon en Tailltin.

>>A batalla foi incrible. Moitos dirían despois que aquel fora un día magnífico. Morreu moitísima xente. As espadas chocaban e as frechas voaban, e os berros de guerra soaban eiquí e alí. Moitos caeron nos campos de Tailltin, pero a victoria foi para os fillos de Milé.