Ao Vivo ( e sigo con maniotas)

Tiña que pasar. Ao final, Jan de Delft máis eu acabamos a espadazo limpo nas terras de Monterrei.

E, a verdade, foi unha experiencia única. Os rapaces de 13Negativo xa nos sorprenderan unha impresionante partida de Rol en Vivo da Vampiro, pero desta vez foi a repera.
Chegamos un venres, e marchamos un domingo. Dúas noites durmindo no castelo (nun castelo!) de Monterrei. Vestidos con tabardos, recibindo e dando ordes de combate. Deseñando estratexias e emboscadas. Baixando a cabeza ao ver entrar ao noso señor de Fonseca. Correndo a apoiar aos compañeiros no Arco, na Porta, na Encrucillada... Coñecendo xente estupenda en tódolos bandos, xa entre os de Fonseca, Zúñiga ou nos incribles Mercenarios, e vendo vellos coñecidos entre os Irmandiños.

Toda experiencia no Rol, xa sexa ao redor dunha mesa ou vestido como a túa personaxe, ten algo de catártica. Verte o domingo como comandante dun grupo de inesgotables guerreiros, enfrontándose a un exército que nos dobraba en número, e logo o luns collendo o coche para ir ao traballo, desfeito polas maniotas e coa gorxa destrozada de berrar, é algo que non se pode explicar.

Persoalmente, eu sentinme cun disfrace o luns.

"Desde hace años llevo una doble vida. De día trabajo, pero de noche mi corazón y mi adrenalina se disparan. Al verme jamás pensarías que he dirigido Ejércitos, que he conquistado Mundos... Yo sí puedo decir que he vivido."

PS: Gracias a todos os que alí estiveron por facer desta experiencia algo para Contar.