Seres de Gáidil II

Piornais

Os Piornais son xentes das Montañas Orientais. Viven en pequenas comunidades preto das curotas.

Os piornais teñen o aspecto dun guéghel especialmente alto e grande: miden máis de dúas varas (metros) e media, e algúns chegan a medir até 4. Os piornais viven en castros de montaña, gobernados por un Señor ou Señora. Aparentemente viven coma os guéghel, pero máis ó alto.

Raras veces baixan das montañas. Unha das razón é o comercio cos pobos das abas (os piornais extraen mineral e son bos ferreiros). Outra menos común é para “medrar”.

Os Piornais medran na medida en que os que teñen ó redor son baixos. Así, certos piornais deixan de medrar ó chegar ás 2 varas, e os Señores do seu casto os envían fóra, non coma exiliados senón coma aprendices, a tratar coas xentes da Gael-leach. O contacto con xentes máis baixas provoca que o piornal medre de novo, e chegue á súa altura habitual por raza.

Teñen unha ben desenvolvida arte da forxa do ferro e tamén da oleiría.

Os seus veciños non os temen, pero si os respetan. Os que non os coñecen si os temen.

Os piornais viven en zonas inaccesibles para outros, que eles poden atravesar a grandes alancadas ou gabeando gracias á súa altura.

Son un pobo pacífico se os deixan tranquilos, e só loitarán para se defenderen, ou en resposta a unha afrenta inaceptable.

Son moi malos destiladores, pero devecen polo bo licor; así que este é a mercadoría que máis buscan: hidromel, licor de landra, augardente... todo lles vale.

Visten pesadas roupas de inverno, e usan armas moi grandes, pasando de escudos e armaduras.

Os piornais que se poidan ver lonxe das montañas serán os que buscan medrar lonxe dos seus, ou ben comerciantes.

Extraído d'As Crónicas de Gáidil
Ilustración por Amra, o León