31.12.07

5 Principais "ques".

1- Que todo vaia ben.
2- Que non falte o traballo, e que nos guste no que traballemos.
3- Que os proxectos vitais que emprendamos tiren para adiante a pesar dos obstáculos e de quen nos obstaculice.
4- Que quen teña que lembrar lembre, e quen teña que esquecer que esqueza; que lembremos a quen teñamos que lembrar e que esquezamos a quen teñamos que esquecer.
5- Que non teñamos que poñernos a pensar, parafraseando ao Guerreiro Número 13, en oracións coma esta: "Por todo o que debimos pensar e non pensamos; por todo o que debimos dicir e non dixemos; por todo o que debimos facer e non fixemos...".

Que o 2008 vos traia moita felicidade.

17.12.07

O mellor de cada casa...

... entre os que se contan Amra o León, o Breogán de Gáidil e, como os mellores artistas convidados do mundo, a J.R.R. Tolkien e a R.E. Howard deséxanlles a todos e todas...


FELIZ SOLSTICIO DE INVERNO!!!

PD para puristas: igual pode resultar un tanto chocante que amantes coma nós das obras desdes dous Deuses da Literatura Universal fagan isto... pois se pode tomar como escarnio. Nada máis lonxe da realidade. A razón disto é simple: se non podemos escribir coma eles, alomenos bailar xunto a eles. Vai por Vós, Mestres!!!



12.12.07

Inspiracións inversas

Despois de facer as partidas de presentación de Gáidil en Metrópolis Comics de Ferrol o mes pasado tivemos a ocurrencia de ir tomar algo por aí para falar do evento.


Estiven bastante rato falando co Gran-Polo-Métal, e puiden coñecer os seus pareceres con respecto a moitos aspectos do xogo (sobre todo Maxia e Combate). Un deses aspectos que lle fixeron moita gracia foi a inexistencia dunha reserva de "puntos de maxia" ou "puntos de poder" coma en outros grandísimos xogos coma o Runequest ou o Rolemaster. En Gáidil tes dúas tiradas simultáneas para saber se o teu feitizo ten éxito: unha de Elaboración (na que se sabe se o efecto desexado resulta ou non) e outra de Folgos (na que, basicamente, saberemos se cansamos por lanzar o feitizo). Se fallamos esta tirada de Folgos perderemos Saúde en termos de cansazo. En resumidas contas: fallar as tiradas de Folgos fai que poidas chegar case a morrer por usa-la maxia. Quen algo quere algo lle custa.


Outro do que falamos tamén un longo rato foi dos Cazadores do Sidhe. A nosa visión dos Cazadores é moi escura, xente á que non queres perto (porque se andan perto é que hai problemas), pero que cando hai problemas os buscas por todos lados. Un pouco como Gandalf, que só chega para avisar de que se achega a Tempestade.
En fin.
O Gran-Polo-Métal vía nos Cazadores do Sidhe un tipo de personaxe con moito potencial, e que daría gusto xogar. Pero o mellor é que logo me comentou que estaba enganchado a certa saga escrita por Andrzej Sapkowski ao redor do personaxe Geralt de Rivia, unha especie de bruxo que ten por traballo ir cazando monstros e criaturas similares de aldea en aldea.
Visto o visto, e entendendo tamén aos Cazadores do Sidhe como guerreiros-bruxos (que non teñen porqué, ollo), vemos moitas similitudes entre os bruxos desta saga e os nosos mata-bechos particulares.
Pola miña parte xa me fixen cos tres primeiros libros (El Último Deseo, La Espada del Destino e La Sangre de los Elfos) e en canto poida cometarei algo máis deles. Tamén falarvos, a todos eses amantes dos xogos de ordenador, do xogo The Witcher, baseado nas aventuras de Geralt.

En canto ás partidas xogadas tanto en Metrópolis Cómics como a esas primeiras xogadas nunhas xornadas de Rol nas Catro Mesas, cando teñamos un pouco de tempo as colgaremos no grupo yahoo para desfrute de todos (ou case).

Un saúdo dende Libredón.

Nota ao pé

A ver... que parece que non queremos decatarnos. Parece mentira... Canto máis tiras para un lado máis che veñen detrás a amolar. Que non... que non me apetece que veñas por aquí. Dicía a miña avoa aquilo de "Unha vella dixo a outra polo burato da porta: métete na túa vida que a miña nada che importa", i é unha verdade coma un templo. Cada un polo seu lado, e todos contentos.
Mira, pensa no tempo que aforras en non escribilo, e o tempo que me aforro eu en borrarcho porque, sinceramente, xa nin os leo. Vaite, fai favor, e non volvas.

Mira que me fastidia o pitido de oídos.

7.12.07

Porque tamén hai roleiras (e Gaidileiras)

Adicado a todas as roleiras en activo e todas as roleiras potenciais. A todas as que o foron e a todas as que o serán, ou volverán a selo. E sobre todo á miña hot girl roleira gaidileira particular.


E esta vai sobre todo para ti, pollo (ben sabes quen digo)!

(Roubado de Marcus-punto-es)

2.12.07

Colaboracións

Este sábado, como xa contara, Amra o León máis eu estivemos como humildes colaboradores nos primeiros Encontros "As Catro Mesas", no local social do Ensanche compostelán.

Comezou cunha mañán un pouco parada, e cunha mesa redonda (case unha reunión de complotadores) moi interesante na que saíron temas que poden derivar en cousas xeitosas para a afección (hai veces que os dragóns comezan a che quedar pequenos, que un só dungeon non chega, ou que a mesma taberna de sempre coa mesma taberneira ridícula, sen xeito e de cú enorme traendo o mesmo guiso de coello -que igual é gato- non é suficiente).
Moitos xogos de estratexia (Warmachine, Infinity, Warhammer), moito taboleiro (Catán, Zombie), cartas (Munchkin) e, ante todo, rol.

Despois de xantar na zona nova servidos polo camareiro máis dicharacheiro de todo o Ensanche e na mellor das compañas (Jan, Amra, Bélit, Foucellas e Malicia) e dun lixeiro paseo, acudimos á cita.

Primeiras partidas oficiais de As Crónicas de Gáidil nuns Encontros. Dúas partidas que, polo falado, deixaron moi bo sabor de boca a todos os participantes e, agardamos, un rato agradable de rol e diversión. Moito que agradecer aos terribles e feroces gardas custodios da mesa de Amra (Fran, Patricio, Tona e Adrián) e aos benditos por Lugh Brazolongo da miña mesa (Arturo, Andrés, Moncho, Miguel e Serxio).


Un saúdo dende Libredón!

PS: Por certo, agardo que vos guste o novo aspecto do blog.

29.11.07

Hipervínculos

Eiquí e eiquí falan de Gáidil. Xa está sendo vítima de cometarios e de críticas (case todas boas, gracias a Oghma).
Agora o propio era que a xente o xogase e non só falase cos argumentos de "está en galego" ou "que bonita é a edición". Xogade, probade, vivide e soñade na Gael-leach, roleiros da Galiza!

Seguimos desenvolvendo as pantallas e pensando nas cousas útiles que aportar con elas, dende un xerador de castros nunhas poucas tiradas de dados até un sistema de combate masivo para batallas. E novas aventuras, claro.

Conste que o outro día falando co Polo Métal en Ferrol ("Denantes Polos que Pavos!") xurdiron ideas moi interesantes: dende xogos de ordenador (WoG: World of Gáidil) até a película protagonizada por Miguel de Lira, Morris e Gayoso... espectacular.

Temos un chisco parado o grupo yahoo, principalmente porque temos pouco tempo para colgar as aventuras prometidas e demais. Pouco a pouco, xente!

Veña, vémonos o sábado!

EDITADO: Tamén o señor Bergantinhos nos comenta eiquí!

26.11.07

Gáidil World Tour 2007: Seguimos

Ben, despois dunha sesión de xogo con máis Gloria que Pena no cubil dos sempre perigosos Twin Brothers (esta vez Manuel estaba enleado supervisando un campeonado de Warhammer, e estivemos anfitrionados en Metrópolis Cómics por Luiggi o Magnífico) podemos dicir que o xogo está máis espallado do que pensabamos: en poucos días estará tamén en Canarias da man dunha aimirguín aprendiz de druída con grande afinidade co lume, que ao final gañou o básico de Gáidil nun sorteo moi roleiro: tirada de 1d8 para coñecer ao gañador. Cinco excelentes xogadores baixo a batuta de Amra o León (entre os que conto a Luís "O-Gran-Polo-Métal" facendo de Ourizo Cacho o loio, e a Kaworu o cazador do Sidhe de GaliciaRol) botaron unha partida de Gáidil que agardamos fora do seu agrado.

O seguinte paso será o vindeiro sábado, 1 de Decembro, onde estaremos para as xornadas "As Catro Mesas" que se montan no local sociocultural do Ensanche. Tanto Amra coma min participaremos nunha mesa redonda sobre o rol e logo contaremos xunto con quen se achegue por alí uns contos de As Crónicas de Gáidil, aínda que haberá para todos os gustos: estratexia, cartas, xogos de taboleiro...

Á parte, temos en proxecto sacar material novo para As Crónicas de Gáidil (dientes, dientes...). Estamos a desenvolver material novo para unhas pantallas (para os non versados, as pantallas son uns trípticos -ás veces teñen catro lados ou máis- de cartón que se colocan de pé ante o Contacontos para tapar os datos da partida e que así os xogadores non poidan lelos e prever o que vai ocorrer na aventura).
Estas pantallas contarían con novas ilustracións de Víctor Rivas (hurra!!!) e cun pequeno libreto con novas reglas, castes, razas, armas, habelencias, habelencias escuras, aventuras e mil cousas máis. Como podedes comprender sentímonos baixo a tutela dos deuses e en misión divina! Gáidil go Bragh!!!

Un saúdo a todos dende o Sidh!

23.11.07

De novo en Metrópolis

Mañán, sábado 24, estaremos pola tarde en Metrópolis Cómics para botar unhas partiducas coa xente que se pase por alí.
Á parte, estamos convidados a unhas xornadas de rol, estratexia e xogos de taboleiro que se celebrarán en Compostela, os primeiros Encontros "As Catro Mesas", no centro sociocultural do Ensanche. Montadas de xeito independente, estas xornadas poden ser un bo pé para outras actividades e para coñecer xente nova e ampliar esa rede social que dende runical se está a levar a establecer nesta cidade.

Presentación en Couceiro

De novo arrodeados de bos amigos e de novos interesados no xogo, pero esta vez na extraordinaria casa dos Couceiros, presentamos Gáidil á xente.


Acompañados desta volta por Rubén Cela e Xavier Paz, fumos quen de encher aquel lugar de ambiente ameno e familiar mentres compartiamos as nosas impresións como autores co noso patrocinador e co noso editor.


Graciñas a todos os que por alí pasáchedes!

19.11.07

Gáidil World Tour 2007: GáidilFest Couceiro (Libredón)



Mañán 20 de Novembro, ás 20h, temos a presentación institucional de As Crónicas de Gáidil.
O evento será na Libraría Couceiro de Santiago de Compostela, na praza de Cervantes.

A primeira presentación co libro na man a fixemos nas terras de Amra o León, e a segunda será a poucos metros da praza onde medrei.

Un saúdo a todos, e ogallá nos poidamos ver aló.

Presentación en Metrópolis Cómics (Ferrol)

Este sábado fixemos a primeira presentación de Gáidil co libro na man.

Convidados por Manuel, propietario de Metrópolis Cómics de Ferrol e Grande Señor de Artabria e Defensor das Altas Carballeiras, puidemos arrodearnos de vellos e novos amigos e falar un pouquiño de Gáidil como xogo e como obra literaria.

Metrópolis Cómics estaba toda adornada con motivos "gaidileiros", xa nas pantallas das consolas, xa cun pedazo póster sacado das ilustracións de Víctor Rivas, con dous fianna custodiando un trono de carballo (é un dos debuxos que máis gustou).

Falamos un pouco da historia de Gáidil, dende a idea primixenia até o resultado final, e logo comentamos algunhas cousas cos alí presentes, respostando preguntas ou debatindo sobre pensamentos en voz alta. Moi ameno e familiar.

Tivemos unha sesión se sinaturas para todos os que quixeron unha copia de As Crónicas de Gáidil adicada polos autores. Todos os amigos levaron unha dedicatoria personalizada con moito agarimo (ou iso pretendimos).

Ao final dese estupendo día sorprendeunos ver, entre un suplemento de Conan RPG e outro de Warhammer Fantasy o noso libro, o noso xogo... o noso traballo e paixón.


Un saúdo dende Libredón!

15.11.07

Gáidil World Tour 2007: GáidilFest Metrópolis (Artabria)

O vindeiro día 17 de Novembro estaremos na tenda dos Twin Brothers en Ferrol para a presentación de As Crónicas de Gáidil por esas terras.

Sendo Amra de alá, e coñecendo eu a moitos dos seus amigos, será como facer a presentación na casa. Agardo ver a toda esa vella garda de Ferrol, e a todos os membros da lonxeva Ossián por aló.
Vémonos en Metrópolis Cómics, tal día coma ese, a partires das 17h para falar un pouco do que significa Gáidil para nós e para o mundiño do Rol, e para que nos comentedes as vosas impresións.

Un saúdo dende Libredón.

9.11.07

"Please allow me to introduce myself..."

... que dicían os Rolling.
Ben, hoxe toca de todo un pouco:

Presentacións
A Editorial confírmanos que o vindeiro día 20 de Novembro (20-N, xa é mala leche) temos a presentación oficial d'As Crónicas de Gáidil en Compostela. Será na Libraría Couceiro na Praza de Cervantes, a partires das 20:15.
Tamén temos preparada unha presentación en Ferrol o día 17 de Novembro, na tenda Metrópolis Cómics. A hora aínda está por confirmar, pero neste caso poderemos, o día 24, montar un par de mesas e botarlle unhas partiducas a Gáidil.

Idiomas
A xente pregúntanos por que fixemos o xogo en Lingua Galega. Pregúntanos por que tentamos illar ao resto de xogadores de España (¿?); por que en galego se non hai mercado para o rol en Galicia; por que en galego, e si é porque nos sentimos celtas (¿?); que si de sabelo o teríamos publicado en castelán...
Por que en galego?
Sinxelamente porque non había ningún nesta lingua, e despois de 40 anos de xogos de rol no mundo, pois xa eran horas. Tiñamos un mundo medio feito, cun sistema de xogo a medio artellar. Os textos que escribiamos para ese mundo eran en galego... e cando nos decidimos a publicalo vimos que traducilo ao castelán era imposible. O xogo era galego e pedía da lingua galega para ser comprendido.
Sentímonos moi apoiados e respaldados por todos vós. Gracias a iso estamos sabendo que o xogo estase a agotar nas librarías de toda Galicia. Pero tamén sentimos un pouco de impotencia cando vemos cousas como esta, que fan que te preguntes a razón pola que a xente busca falar mal de outros porque si. Pero é o que ten publicar algo: quedas exposto a todo isto.
O peor é logo pensar (soñar, cecáis) que fixeches un ben pola túa lingua, pola túa cultura e polo teu ocio, e ver que ás veces hai xente que che dá ganas de vomitar.

Proxectos
Aínda que ao final non puiden pasarme para ver como se forxaba, vexo que o proxecto de crear unha rede social de xogadores de rol, estratexia e xogos de mesa en Compostela segue adiante. Sempre é bo que haxa alternativas de ocio para todos. Crear unha comunidade que permita que os xogadores roten e que os que queren coller experiencia como contacontos poidan facelo é sempre boa idea, máxime nunha cidade onde chega moita xente de outros lugares que perden os seus grupos de xogo habituais. Supoño que unha lista de correo ou algo así facilitaría as cousas, á parte do foro (dos que non son moi amigo polo uso desestresador que fai certa xente deles).

Un saúdo dende Libredón.

5.11.07

Oito

Por medio do Moucho do Métal chégame o meme este das oito cousas. Vexo que diversa xente colgou cousas dispares sobre o tema que, ao non estar cinguido a un tema específico, son moi interesantes polo diverso e variado das respostas.
As miñas oito as vou centrar en xentes, cousas, momentos e lugares.

1- Nao Berlín, Compostela, mediados de xuño do '99. Foi unha noite curiosa e me gusta lembrala, un deses momentos máxicos onde comezas coma sempre, unha noite corrente cos amigos, e non sabes onde rematas. E dura até hoxe, verdade, Jan?

2- Os Xogos de Rol: a miña principal afección. Todo o mundo debería ter unha ou mil afeccións, algo que incluso cando estés o peor posible animicamente che poida levantar o espírito. Ler novelas, a música, o encaixe de Camariñas, ver a tele, xogar á petanca, astrofísica aplicada, montar unha liga intercontinental de Billarda... algo. Eu teño moitas, pero na que me gusta investir máis tempo é os xogos de Rol: sentarte cos teus amigos e contar unha historia interactiva entre todos.

3- Compostela: a miña cidade, o lugar onde mellor estou e que me fai sentir especial. Xa dende neno me facía moita gracia ir pola rúa e ver as inxentes mareas de estudantes e universitarios. A medida que fun medrando fun vendo esas mareas de diferente xeito, pero cos mesmos ollos. Encántame ver anoitecer e ver á Catedral entre a brétema. Encántame cando a praza da Quintana está só para min, e ver cousas novas (unha gárgola eiquí, unha cruz potenzada alá) con só ergue-la vista cara un lugar onde antes non mirara. É máxica e racional á vez.

4- Educar: o primeiro segundo en que quedei só diante dos rapaces de 5º e 6º de Primaria do CPI de San Román de Cervantes. Verte diante de mil nenos e nenas que agardan a que lles enchas o miolo de datos e conceptos, actitudes, valores, normas e que, xa postos, saibas saírlles ao paso cando che falan de Spiderman, Picachu, os Bey Blades, Rebelde Way, Shinchan, Batista ou saber poñer cara de póker cando che veñen co conto de "e ti como sabes tanto de Songoku?".

5- Os amigos e amigas. Ter un bo lote deles e que saiban que poden contar contigo e entender que ti tamén podes contar con eles. Porque cando teñen que estar, están. E se eses amigos están xestando ou criando fillos, pois mellor: máis para o lote!

6- As migrañas. Porque aínda que che toquen o carallo e que non te poidas librar delas por moito que metas á vena, mola facerse o interesante e dicir aquilo de "...é que me doe a cabeza".

7- Londres. Porque é a cosmópole por excelencia dende o meu punto de vista. Porque alí vin cousas que me axudaron a entender mellor o mundo en xeral e meu mundo en particular. Porque é como a miña cidade, pero en grande e con máis cousas. Porque é o único sitio do mundo que me fixo sentir un profundo sentimento de "pero por que carallo non vin antes?". E porque voltaría alí mil veces.

8- O blogomillo. Cheguei a el hai moi pouco (ano e medio), pero xa coñecín del a tanta xente e tan boa para comigo que foi todo un descubrimento. Gracias a el, tamén, o meu primeiro gran proxecto vital a nivel rol (As Crónicas de Gáidil) chegou de moitas voces blogueiras e moitos oídos blogueiros, e de aí á eternidade. A verdade é que, se non fose polos blogs e por certos foros e comunidades como GaliciaRol, Comunidade Umbría ou NoSoloRol, este xogo pasaría máis desapercibido.

E agora mándolle o meme este a Jan de Delft, a Xurxinho, a Supersantiego, ao Lobo, Mamá e Lula, a Fer, a Lúa Neghra, a LaicaNuru, a Javi de La Comarca, e a todos os de GaliciaRol.

Un saúdo a todos!

4.11.07

O tes diante e non o ves...

Vía Uruloki atópome de fronte con isto:
Unha nova aventura de Conan en película? Sempre son boas novas.
Tanto Amra coma min somos admiradores da obra de Robert E. Howard, home curioso de inmensa imaxinación e amigo epistolar do noso tamén benquerido H. P. Lovecraft.
Sobre ese hipotético filme pouco podo dicir, só que seica o queren facer máis afín á obra de Howard. Para min Conan o Bárbaro encaixa perfectamente en espírito coa obra que o autor escribeu, e paréceme unha das mellores películas de aventuras de todos os tempos. Pero, de certo, o Conan da película pouco ten que ver co Conan dos relatos ou dos cómics.


A Era Hibórea de Howard servíunos moito de inspiración para ambientar Gáidil. Aínda que a priori non teñan moito que ver, gústanos a idea de que haxa enormes monstros, pero que se vexan pouco; de que o teu peor inimigo poida ser un simple humano; que a fermosa filla do rei á que hai que rescatar é unha temible guerreira que non precisa da túa axuda e que che pode dar unha malleira se a miras tempo de máis; de que sexan as túas fazañas as que falen por ti. Somos tamén grandes seguidores da Alta Fantasía, pero na nosa visión de Gáidil diso igual hai menos.

Conan é un bo exemplo de onde pode chegar un Protagonista. Podemos seguir a estela do Conan da primeira película mesturándoo con historias propias de R.E. Howard, por exemplo, e extrapolalo a Gáidil con moita facilidade:
1- O castro onde vives é arrasado por servintes dun feiticeiro escuro. Ti es esclavizado e só despois de aprender o camiño das armas como esclavo alén dos Montes Arrebolados es liberado.
2- Libre xa, consegues refuxio nunha mámoa en territorio tamarco, onde antigos reis repousan. Ao coller unha das enferruxadas armas para poder defendéreste, es atacado polo esquelete dun deles. A maxia escura volve á túa vida. Aínda así a espada resulta ser un obxecto forxado polo Mouros hai centos de invernos. É a túa compañeira a partires de entón.
3- Visitas castros onde es contratado como gardaespaldas, asasino e mesmo ladrón. Loitas mesmo contra seres do Sidh e gañas amizades e moitos inimigos tamén.
4- Buscado en mil lugares, cambias o teu nome e rematas nun barco sicaeo pirateando ao longo do Arco de Lir. Co tempo chegas a ser capitán dese barco. Debido á túa sorte e pericia, o mesmo Breogán promete recompensa pola túa captura.5- Vives estranas aventuras no mar, e mesmo pode ser que chegues aos restos da Afundida Atlántida ou á Illa da Xuventude, e recuperes tesouros longo tempo perdidos.
6- Alguén fala, e consegues información sobre os que arrasaron o teu castro cando eras un neno: seica un saefe servinte da Dana estaba detrás de todo. Buscaba os secretos dos ferreiros do teu castro, que o deus Goibniu lles dera antes dos tempos dos avós.
7- Consegues unirte a unha Irmandade que loita contra este saefe, e pouco a pouco acumular poder e reponsabilidades dentro dela. A Irmandade está emparentada en propósitos co Breogán (que é un dos líderes en secreto), e póñenche ao cargo de varias dúcias de guerreiros para que loites contra o saefe. Esta loita dura varios anos, e sempre se salda en pequenas victorias e derrotas.
8- Co tempo chegas a ser un fión e conselleiro do Breogán, e segues a loita contra o malvado saefe, esta vez movilizando castros enteiros contra os seus secuaces. O teu Renome é tan alto que es recoñecido como "Xefe de Grandes Heroes".
9- Convencendo ao Breogán, consegues poñerte ao mando dun grande exército para para-los plans do saefe de arrasar Breogantia e parte do norte da Gael-leach. Hai unha batalla terrible na que grandes heroes morren, incluído o Breogán, pero ao final consegues vencer ao malvado saefe! (sendo Conan seguramente tería matado el mesmo ao Breogán para usurpar o Trono de Carballo, pero imos deixalo así...).
10- Entras na Peneira e es elexido novo Breogán polos teus propios méritos. Novos e maiores perigos agardan ao noso Protagonista.
Conan, xa que logo, pode ser un exemplo perfecto de cómo o máis humilde dos cimmerios pode chegar a ser rei de Aquilonia, e de como calquer Protagonista pode chegar a ser o Breogán da Gael-leach. Pero iso si, despois de moito xogo e moita aventura.

Un saúdo dende Libredón!

31.10.07

É para vós

(Unha libraría calquera en Compostela, 30- X- '07)

29.10.07

Hoxe estamos contentos, porque dende a Difusora están ultimando unha presentación para As Crónicas de Gáidil en Compostela. Polo dagora non sabemos moito (máis ben "non locuetur, non locuetur", que diría Herger). Están pensando en varios lugares para a presentación, xa vos contaremos.

Vía Frankenrol paso a linkar un blog moi interesante: El Don de Calíope.
Un interesante exercicio de estilo non só para roleiros, senon para todo aquel que sexa amante de contar historias.
Persoalmente estou tamén contento porque á fin recibín o paquete de NosoloRol con "Tras la Pantalla", un manual con axudas para directores de xogo e contacontos de Rol, que reserva parte dos beneficios para a Asociación Ayudar Jugando e á campaña Un niño, un juguete. Sempre gustei deste tipo de suplementos e axudas, e sempre fun dos que me tiraba primeiro ao libro do Narrador que a polo libro do Xogador. Era cotián que os libros de Xogador trouxeran máis reglas, moito material novo, profesións, razas... mentres que, ás veces, os libros do Narrador traían tan só moitos consellos para narrar, describir, meter aos xogadores na historia. E a min encántame lelos, saber como xogan outros e mellorar, sempre no meu estilo, como contacontos.

E contento tamén porque neste paquete tamén me chegou o meu benquerido Cthulhu!!!
Tiña xa dous de peluche: un mercado no Forbidden Planet de Londres e outro a Ferny o de Auryn, que levo como protección na bandexa do maleteiro do coche, mirando mal a quen se pegue demasiado; pero xa tiña ganas dun Cthulhu "mostruoso de verdá".
Xa está colocado na estantería da casa recibindo pregarias continuadas! Ïa, Ïa, Cthulhu fhtagn!!!

Polo demais estamos a Día D -1. Agardemos que mañán xa teñamos a Gáidil nas tendas dunha vez.

Por outro lado, comentáronnos que alguén querería contactar con nós. O noso correo é cronicasdegaidil (arroba) yahoo.es. Gustosos de quedar para calquer tema que haxa que tratar.

Un saúdo a todos dende Libredón.

26.10.07

"Seguimos trabajando en ello", e unha despedida a destempo.

En fin, que nada. Polo que me contan hoxe tampouco estaba nas tendas que controlamos. Esta fin de semana haberá que volver a afiar as falcatas e poñernos bravos e rufos e os dentes cairos. E mesmo bailar unha
HAKA


Levo uns meses facendo de contacontos para unha crónica chamada A Compostela Oculta, e buscando información sobre certas rúas de Santiago atopei datos dun curioso sitio: a sidrería Abril Ares.
A rúa Abril Ares (que disque ten o nome por alguén, un poeta seica; pero que tamén pode vir dos brillos -os "brilares"- que botaban os artefactos de metal que alí había por ser zona de prateiros e espadeiros. Sabe dios...) está a carón da miña casa (teño a fortuna de que a casa onde vivimos Jan de Delft máis eu está ao lado da casa onde me criei... cousas da vida).

É deses sitios polos que cruzas toda a vida, entre locais coma o mesón do Pulpo, o Atlántico, o bar Rey, o Forest... O Abril Ares foi na miña nenez o sitio onde mercabamos os xeados de pao de toda a vida (a menos de cinco pesos) e botabamos as partidas ao futbolín. Pepe, o derradeiro encargado e alma do local, era pouco máis ca nós en idade. Todos os chavales da zona tiñamos negocios familiares que atender, e era curiosa a vida que levabamos: nenos unhas horas, traballadores a tempo parcial remunerados tan só en concepto de manutención a outras.
En fin, que cando me enterei que o Abril Ares pechaba (abril deste ano) pois levei certa decepción... é como se o teu pasado esmorecera pouco a pouco. Sabedor das troulas pasadas alí, de pequenos concertos clandestinos dados por Manos Negras e demais, pois é como se a Cidade da Choiva perdera unha pequena nube no camiño co peche deste local.
Hoxe, buscando información sobre a rúa, atopei este pequeno homenaxe que paso a linkar: Abril, adeus Abril.

Que os lugares comúns da vosa nenez e adolescencia nunca desaparezan da vosa lembranza.

24.10.07

Á fin!

Ben, hoxe recibimos unha mensaxe da Editorial segundo nos contan que o libro estará nas tendas entre o 24, 25 e 26 deste mes, en máis de 200 puntos de venta, incluídos Sargadelos en Madrid e Barcelona.
A distribuidora facilitará especialmente o acceso ás tendas especializadas, e terán a posibilidade de traballar co libro en depósito. Aparte, recibirán os cartaces promocionais tamén en breve.
Estas son as palabras de Marco Tulio Cice... eeeh, estoooo... da Editorial, digo.

Veña, vémonos, e lembrade que os cans non só ladran... algúns o día menos pensado tamén morden.
Engadido: O que queira algo que deixe recado!

22.10.07

Xa estamos...

... en Read Galicia!

“My name is Brantroll of the Trasancos, I come from Tamarquia and I am going to Libredón... and just in case you don’t know yet what my job is... to hunt scum like you!”

Parece que non, pero anos e anos xogando a xogos en inglés (por non haber outra cousa) non poden se non sacarnos un sorriso ao ver escritos nosos sobre Gáidil en tal idioma. Está pavero.
Home, é coñero que esté na sección de "young adults"... Pero é o que hai, esa necesidade do ser humano de poñer cada cousa no seu sitio e de ter un sitio para cada cousa que a min, persoalmente, non me acaba de convencer.

En fin... hoxe luns comeza a distribución. A ver que tal sae todo.

Saúdos dende Libredón!

19.10.07

"Bueno, qué? Vai ou non vai?"

A pregunta máis de moda entre a xente que fala con nós. E, a verdade, estabamos fartos de non podela contestar.

Ben, despois de certas novidades internas con respecto á editorial (cousas que a nós nos afectaron de refilón, e que parece que puideron retrasa-la aparición do libro) cóntannos que os libros están xa en poder da Distribuidora. Incluso a Distribuidora di que os libros están no seu poder (Amra falou con eles esta mañán).

Que quere dicir isto? Pois que a partires deste luns día 22 de Outono poderanse comezar a facer os pedimentos, e que os libros estarán nas tendas (e desta vai, caghonrós) a mediados ou finais da semana que vén.

Temos un par de posibles eventos en Compostela para ir persoalmente e comentar detalles do libro e xogalo, con mesas redondas, partidas e así. Xa vos contarei máis polo miúdo cando a xente que os monta os concrete.

Comezaremos a traballar en novos suplementos para Gáidil, para aportar descripcións centradas en lugares específicos (Libredón: Cidade da Choiva) ou aventuras e campañas listas para xogar (O Inverno dos Lobos).

Por outra banda comentar que a vindeira semana (os días 26, 27 e 28) serán os segundos Encontros Ludus Stellae na Xentalla do Pichel en Compostela. Agardo que saian tan ben ou mellores que os do ano pasado e, aínda que xa hai meses que non teño nada que ver coa asociación que os monta, deséxolle a moitos dos que están metidos todavía sorte co proxecto.

Un saúdo a todos dende Libredón!

10.10.07

"Sé razoable: pide o imposible"

Seica esa era unha das pintadas que locían ao longo de París cando os estudantes se puxeron a esixir dereitos, andrómenas e nonseiquemáis.


En fin, xa é de todos sabido que "As Crónicas de Gáidil" foi un agasallo que levaron para as súas casas os participantes do rol en vivo Irmandiños: a Revolta, detalle da Dirección Xeral de Xuventude. Nós enterámonos o domingo á tarde gracias a "Buliwyf" Neves e por Curudae.
A nova pillounos bastante de sorpresa, a verdade. Ao principio non sabiamos moi ben qué cara poñer, pero logo de falar entre nós e tamén con varios colegas, chegamos á conclusión de que o primeiro paso do noso Plan Mestre para subir ao Olimpo do Rol e sentarmos xunto aos Grandes, xente coma Gary, Dave, Greg, Sandy, Mark, Monte, Agis ou Trukulo (entre outros), estaba dado. Como dixo Amra esa mesma noite de domingo; "daste conta que neste momento pode haber 20 ou 30 chavales devorando Gáidil na súa casa?".
O xogo xa está espallado, hai xente que está preparando partidas para esta fin de semana e xa é unha realidade en moitas mans.

Agora queda agardar a que a distribuidora e a editorial reaccionen dunha vez (levamos insistindo en que os carteis promocionais deberían estar colocados nas tendas dende o verán, pero vese que a cousa vai con calma). O libro tamén debería, pero en fin... nós tan só escribimos o libro e nos adicamos a promocionalo como ben puidemos; Víctor o ilustrou como só nos nosos soños máis húmidos podiamos imaxinar... eso xa está feito, todo o demais está en múltiples mans que non son as nosas.
Agardando que a promoción do libro siga o seu curso, o vindeiro sería comezar a pasar polas tendas tan pronto coma o libro estea á venda e montar algún tipo de evento pequeno con partidas, ou participar nalgúns Encontros. Xa se verá.
Polo de pronto aí vos poño o que se supón será o cartel de promoción. A ver cando o vexo colgado nalgures.

PS: Mañá será a festa dos 20 anos de Kómic na Sala Nasa. A verdade foi unha sorte que Pío tivera a idea de montar algo así, pois foi a nosa fonte de subministracións durante dúas décadas. Agora hai máis tendas en Compostela e parece que cada unha ten a súa parcela de mercado, pero nun tempo onde o árido deserto estaba na cidade da choiva, Kómic foi o reduto do vicio.
PS2: Comentáronme que o sábado hai a festa de Irmandiños. Sendo tanto Jan máis eu veteráns dos Fonseca, tentaremos pasarnos para saudar a vellos compañeiros de armas e inimigos.
PS3: Para poñer todo a andar un pouco montamos este grupo yahoo. É algo típico e moi útil para calqueira xogo que se precie. E para nós Gáidil é moi prezado.

2.10.07

Xa temos o manual!!!





O manual é impresionante, algo fóra de serie dende o meu punto de vista totalmente subxectivo e partidista. Encántame.
Ten a particularidade de que non parece un xogo de rol 100% (é dicir, non ten o aspecto clásico dun manual de rol) e, tal e como dixo Bishop onte, "parece case unha mestura de xogo de rol e libro de ilustracións".
Agardamos que pouco a pouco vaia chegando ás tendas. Tendas que, por outro lado e segundo a Editorial pretende, non só serán especializadas, senon tamén convencionais.
A verdade non sei qué cara vou poñer se algún día vexo na estantería de Couceiro ou Follas Novas (por poñer dous exemplos) As Crónicas de Gáidil.

Saúde!
PS: Lembrade os que vaiades a Irmandiños este ano contar como foi a experiencia!

1.10.07

Comentando a xogada

Ben, Cerne xa está case acabado. Agora só faltaría poñelo a andar por medio dunhas cantas partidas.

En canto ao sistema de creación de Protagonistas para Gáidil... Comezamos facendo un sistema máis complexo, con máis datos escritos e máis enrevesado. Non nos gustou. De aí aquí houbo uns 6 ou 7 sistemas alternativos. Cando á fin chegamos a este sufríu uns 4 ou 5 cambios internos no que sería sistema de combate e maxia (sobre todo a maxia... moitas noites sen durmir para logo facer o sistema que vai que, curiosamente, gusta sobre todo aos que nunca elexían levar magos ou sacerdotes, coma maese Pepe). E así volo imos a amosar: un sistema que prima ante todo o compoñente do Conto: falar e envolverte na historia; e no que os dados non son os auténticos protagonistas, se non un instrumento ao servizo da partida que contemos entre todos: Contacontos e Protagonistas.
Ben, levo uns vinte anos xogando a Rol, e dende o principio a miña afección dentro da miña afección (coma o que lle gusta o fútbol e dentro do fútbol lle gusta ser defensa, ou quen lle gusta o cinema e lle gusta ser cámara) foi a creación de sistemas de xogo e ambientacións ou mundos para xogar neles.
A Amra o León leva por aí, e pásalle igual... sempre me conta que despois daquela primeira partida cos Twin Brothers o primeiro que fixo ao chegar á casa foi poñerse a facer o que sería o seu crebacabezas vital: o xogo de rol futurista Warmaster The Armaggedom.
Podemos asegurar que entre os dous xa ideamos un bo lote de sistemas de xogo e múltiples ambientacións. Algunhas mellores e outras peores.

Talvez Gáidil non sexa a mellor desas ideas, nin teña o mellor dos sistemas de xogo que teñamos ideado, pero sen dúbida foi na que puxemos máis corazón e sentimento e, como dicía Castelao naquela cita que vos puxen hai uns meses "foi imaxinada con tanta ledicia e composta con tanto amor que algo terá de bó. Estóu seguro de que non é unha gran obra; pero é tan humán e tan miña que non podería ofrecervos nada mellor".


Neste momento estamos coma un pai na sá de espera ao que non deixaron pasar ao paritorio. Sentados, calados, sen saber moi ben qué dicir ou cómo reaccionar. Normalmente hai alguén perto... un irmán, un cuñado, os sogros, teus pais... algún bo amigo. Están máis tranquilos ca ti e, aínda que agardan por ese neno con ansia tamén, sempre teñen un comentario amable, un xesto cómplice e unha palmada nas costas para tranquilizarte.
Así nos sentimos a xa días de que poidades ter As Crónicas de Gáidil na man.

29.9.07

Xogando en Gáidil V: Creación dun Protagonista

Trasfondo e historia


Para a Historia do Protagonista temos unha serie de sinxelas preguntas para darlle forma. Cada xogador irá respostando estas preguntas meténdose no pelexo do seu Protagonista, saboreando a súa vida e introducíndose nela. Dese xeito unha vez que xoguemos a experiencia será máis divertida e sentida.

Quen es?
Eu son Cerne dos Leunos, fillo de Brandán e de Xolda, neto de Aldán. Os demais ven en min un guerreiro, pero eu son un cazador de seres escuros, ou alomenos para iso me preparei.

Como es?
Son máis ben baixo, de pouco máis de vara e media de alto, e peso coma 70 croios. Sempre din de min que son todo freba. Teño o pelo negro coma un corvo e longo, pero aos meus 17 invernos a barba, ou tan sequera un bigote, non é capaz de agromar na miña faciana. De tódolos xeitos a miña cara énchese cos meus ollos, vivos e cheos de lume.
Non me gusta demasiado a compaña, máis que nada porque non sei falar dos temas que falan os demais. E os temas dos que me gusta falar e enterarme (do Inframundo) non son para falar entre xentes de corazón feble. Procuro ser correcto cos que me arrodean, pero non admito confianzas. Moitos din que estou feito un moucho e un morcón, pero prefiro iso a sufrir cando aqueles que aprezo morran.

De onde vés?
Nacín e me criei no Castro das Vides Longas, a 3 días de Proencia e na beira norte do Río Pai, perto do Camiño que vai cara a Serra dos Homes-Boi. Os meus pais traballaban na vide e eran grandes viñateiros. Eu queríaos moito. Tendo eu 10 invernos, durante un Samaín, as Portas do Sidh se abriron e seres escuros asulagaron a noite. O castro foi atacado, e algúns desapareceron sen deixar rastro, entre eles meu pai e miña nai. Dende aquela fun criado polo meu avó, Aldán.
Vivía fóra do castro, nunha choupana de pedra rexa coma un carballo. Dicían que estaba medio tolo, e que estivera toda a súa vida lonxe do castro, e que vira moito mundo. Un día volveu e se instalou naquela casa sen máis, como quen volta dunha viaxe dunha lúa. Só que el botara lonxe do castro 30 invernos.
A min contóume secretos que a ninguén lle contara. Díxome que estivera ao servizo do Breogán, o Rei de Reis de Breogantia. Uníndose a un grupo de aventureiros, formou parte dunha Irmandade chamada A Sentinela, que se encargaba de loitar contra os servintes da Dana e contra calquer ameaza contra o Breogán. Segundo me contou chegou a ser xefe de grandes heroes. Contóume dos seres que tentar invadir este mundo, dos planos escuros da Dana, así como dos Tuata e os Fomori, os seus servintes. Preparóume para unha vida distinta á das viñas, unha vida que me axudaría a respostar a única pregunta que me fago cada vez que vexo as árbores de Brandán e Xolda na Fraga Cerimonial do meu castro unha vez e outra: onde están os meus pais?

Que fas eiquí?
Unha noite, facendo garda con outros do castro, plantei cara a un lonbag que tiña a unha pequena horda de trasnos con el. Logrei que dera volta sen ter que loitar, e que deixara o castro tranquilo. Dende aquela todo o mundo ve algo en min que non cadra. Non debería estar entre vides e barricas... debería estar en Proencia coma home do clan dos Leunos, servindo ao Rei. Pero eu sei que ese non é o meu destino. Aínda así, vexo que teño pequenos asuntos que arranxar neste castro antes de marchar.

Onde vas?
Aldán xa me contou moito. Pode que de máis. Agora o meu fado está escrito na miña mente. Debo ir na procura dos meus pais. Pode ser que poida contactar con algún membro d'A Sentinela e que me axude; pero ben sei que se trata dunha organización secreta, e que non confiarán en min aínda que me mande Aldán.
Sei que o meu destino é ese e non hai volta. Pero para que me teñan en conta terei primeiro que demostrar a miña valía con algunha fazaña. Pero cal?

Xogando en Gáidil IV: Creación dun Protagonista

Renome, Equipo e outros detalles


Cerne é un Protagonista recén creado, polo que terá tan só 1 punto de Renome. O Renome é un valor moi abstracto dividido en tres partes: Heroísmo, Presenza e Sabedoría. Coma tres brazos dun triskel, todas están vencelladas.
Neste momento o xogador debe elexir adxudicar ese punto a unha das facetas do Renome e darlle explicación.
Certa noite de choiva intensa, cando Cerne estaba de garda na entrada do castro con outros compañeiros, un grupo de encarapuchados se achegou ás portas. Eran uns vinte, todos baixos e cubertos por capas, agás un. Ese ía diante, cuberto tamén, pero era alto e rexo. Os vinte detivéronse a unhas cantas varas de distancia da porta e esixiron lugar para cear e durmir. As leis do castro non permitían a entrada de noite, e menos dun grupo tan sospeitoso. O líder da garda, Frandán, díxolles que terían que agardar ao despunte do día para entrar na aldea. O grupo comezou a poñer as mans sobre armas ocultas, e o seu xefe botou a carapucha cara atrás e ameazou con arrasar ese castro de vellas e covardes. Tiña mil tatuaxes e a faciana propia dos homes-besta lonbagdáir dos Montes Arrebolados. Calquera con coñecementos sobre os Sidhe entendería que os outros eran trasnos, e que aquel seu líder sería un asaltador e un asasino.
Cerne púxose en pé, colocou a man sobre a súa espada de anteas e fitou ao lonbag. Durante uns intres incluso a choiva pareceu deterse, mentres todos atendían a aquel combate de olladas. Ningunha verba, ningún xesto, ningunha ameaza.
O lonbag baixou a mirada, asinteu, escupíu no chan e deu orde de da-la volta. Nunca voltaron, e dende aquela todos miran a Cerne con respecto.
O seu pobo, sen sabelo, ten depositada Fe en Cerne. Esa Fe é o Renome, e con el poderá facer actos alén da capacidade dos guéghel normais. Cantas máis fazañas realice, máis Renome acumulará, e máis esperanzas terán nel os demais, que o levarán a acometer fazañas aínda máis difíciles.
O Renome de Cerne, dada esta historia, está asignado á Presenza, e poderá modificar situacións nas que a súa Presenza superior inflúa.
Renome 1: Heroísmo (0), Presenza (1), Sabedoría (0)

Co Protagonista xa case listo, só queda asignarlle algo de equipo básico: unha lista de obxectos comúns dada a súa caste e profesión, sempre modificables polo Contacontos.
Ben, o Contacontos concédelle unha espada de anteas de bronce, roupa (pantalóns, botas, camisa, capa...) en bo estado, un coitelo e distintivos de Clan (un torque de bronce do castro das Vides Longas). Tamén lle dá unha armadura media de coiro. Como vive no castro todavía, o resto do equipo terá que gañalo pouco a pouco. En compensación o Contacontos decide que comece xa con 50 fachos (un tipo de moeda aceptada en certos castros) herdanza dos seus pais.

Se falamos de números Cerne dos Leunos, do castro das Vides Longas na beira do Río Pai, é este (o deseño da Ficha era o provisional):

Podemos ver como todos os datos de consulta rápida están aí, e non precisamos moito máis. Todo o outro, o importante, estará en notas á marxe en folios, coas aventuras que Cerne percorra.
Seguinte paso: trasfondo.

Xogando en Gáidil III: Creación dun Protagonista

Habilidades, Habelencias e Puntos de Balde

Cerne ten unha serie de puntos asignados para repartir entre as súas habilidades e habelencias que veñen da súa Caste, Profesión e Familia.
Os leunos son xentes que adoitan educar aos seus fillos coma xente honorable, preparada e de boas maneiras. Por isto contan moitos contos e refráns aos seus herdeiros, para que saiban como actuar dependendo da situación, así como a comportarse e falar con xeito diante de quen sexa.
Por ser Leuno ten un +1 a Lendas e +1 a Etiqueta.
Cerne aprendeu as maneiras dos cazadores do Sidhe, xentes que mesturan as armas e a maxia para loitar de fronte contra os servintes da Dana. Polo dagora Cerne só sabe que eses seres están aí, algúns trucos para enfrontarse a eles e pouco máis. O combate real aínda non é algo ao que se enfrontara.
Como Cazador do Sidhe ten un +2 cun arma corpo a corpo (Cerne elixe a Espada de Anteas), un +1 a Contactos (o seu vello mestre lle ensinou un par de trucos para porse en contacto con outros Cazadores), un +1 a Lendas (de historias escuras contadas na noite), un +1 a Atención (pois sabe que para sobrevivir ten que saber estar atento), un +1 a Safar (mellor que parar un golpe sempre é esquivalo) e un +2 a Mundo do Sidh (dos contos que o vello lle contou... con moitos trucos para rastrexar, perseguir e loitar contra seres escuros).

Cerne prepárase agora para tirar 1d66 (é dicir, 1 dado de 6 caras que conta como decena e outro de seis caras que conta como unidade, co cal nos dá un resultado entre 11 e 66) para tirar na táboa especial de "A ése venlle de familia...", unha táboa que nos fala un pouquiño máis de Cerne. Saca un resultado de 24: É moi ben falado (+2 a Discurso). Ao xogador non lle gusta, posto que lle quere dar a Cerne o aire de heroe calado e, como ten dereito a repetir a tirada así o fai (e terá que aceptar sen reservas o novo resultado). Tira de novo e saca un 32: Odia aos Sidhe dende neno (+1 a Ataque e a Dano contra seres do Sidh). Carai, tivo moita sorte coa tirada tendo en conta a súa profesión! Sabendo agora isto, cecáis os seus pais desapareceron durante unha noite se Samaín, cando as Portas do Sidh abren, e o vello que o educou foi o seu avó, retirado xa pero coñecedor de grandes secretos.

Ben, tal e como está agora as cousas Cerne ten estas Habilidades:

Lendas +2 (+1 de Caste +1 de Profesión)
Etiqueta +1
Espada de Anteas +2
Safar +1
Atención +1
Mundo do Sidhe +2
Contactos (Cazadores do Sidhe) +1

Agora que sabemos os valores básicos de Cerne, dispomos de 10 Puntos de Balde cos que podemos aumentar Característas, Habilidades e Habelencias, ou mercar Habilidade e Habelencias novas.
Tendo en conta que a súa Mente é 3 (é algo máis listo do normal), tamén dispomos de 2 puntos de balde extras, para un total de 12 Puntos de Balde.

Dado que subi-las Características é moi caro (custa 5 puntos aumentalas e xa haberá tempo coa experiencia), prefire centrarse en Habilidades (custa 1 punto aumentalas) e Habelencias (custa 2 puntos aumentalas).
O gasto de Habilidades é de 10 puntos:
Asexar +2 (gasto de 2 puntos)
Intimidar +2 (gasto de 2 puntos)
Profesión (Viñateiro) +1 (gasto de 1 puntos)
Compoñedor +1 (gasto de 1 punto)
Lendas +2
Etiqueta +1
Espada de Anteas +3 (gasto de 1 punto)
Safar +3 (gasto de 2 puntos)
Atención +2 (gasto de 1 punto)
Mundo do Sidhe +2
Contactos (Cazadores do Sidhe) +1

O gasto en Habelencias é de 2 puntos:
Esconxuro +1 (gasto de 2 puntos)

E xa están gastados os 12 puntos de balde. Segundo estas Habilidades e Habelencias, Cerne é un indiduo que sabe tanto cousas do seus castro (Viñateiro, Lendas, Etiqueta) como cousas que tivo que ir aprendendo pouco a pouco como a asexar, a estar atento, os segredos do Sidh e demais. Cando cheguemos á parte da historia persoal respostaremos aos porque destes rasgos.

Xogando en Gáidil II: Creación dun Protagonista

Características, Dados de Ánima, Saúde, Vontade e Vencello.

Para comezar a saber como é verdadeiramente Cerne tiramos 1 dado de 6 caras e sumaremos 5 ao resultado total. Tiramos e obtemos un 5 (nada mal) que sumado ao 5 dá 10.
Temos 10 puntos para repartir entre as nosas tres características: Corpo, Mente e Espírito.
Tendo en conta que a media humana é 2, queremos que Cerne sexa un individuo de boa complexión, moderadamente espabilado e de carácter forte, así que repartimos deste xeito:

Corpo: 3
Mente: 3
Espírito: 4

Cerne empeza a aparecer na nosa imaxinación: con Corpo 3 podería ser alto e atlético, pero non queremos iso... vai ser baixo e rexo, moi fibroso e nervudo, cunha forza que vén máis pola carraxe que pola brutalidade en si. Non é o máis listo do castro, pero tampouco o máis parvo. Ten un carácter forte, e as poucas veces que fala a xente escoita.
Sabemos que Cerne terá un valor de Saúde 7 (Corpo + Espírito), e un valor de Vontade 7 (Mente + Espírito).

Saúde: 7
Vontade: 7

Agora calcularemos os Dados de Ánima que ten. Os Dados de Ánima son unha puntuación que vén dada pola suma de todas as nosas Características. Eses Dados serviránnos para poder facer accións de Maxia e de Combate. Con 10 puntos de Características temos un total de 5 Dados de Ánima, para repartir entre os valores de Loita e Arcano. Decide adxudicar 3 a Loita e 2 a Arcano, xa que pensa achegarse ao camiño da maxia sen esquecer o das armas.
Dados de Ánima

Loita: 3
Arcano: 2


Como rasgo da Personalidade do Protagonista existen os Vencellos. No momento do nacemento, o druída da aldea percibe un vencello animal ou vexetal no recén nacido, e así llo comunica aos pais. Moitas veces ese vencello marca o xeito de actuar de unha persoa, e xentes de vencellos iguais teñen personalidades afíns.

O xogador decide que Cerne naceu baixo o vencello do Acivro: De carácter duro e resistente; de aspecto fero pero de nobre interior.

Xogando en Gáidil I: Creación dun Protagonista

Ben, vendo xa no horizonte o porto das librarías de Galicia, o barco de Gáidil e o seu blog terán que facer un pequeno acto de profesionalización: imos a comentar por fin un pouco do que é o sistema de xogo e a creación de Protagonistas. A moita xente élle a parte máis árida do que é o Rol... para outros é a parte máis importante. Imos a preparar unha pequena partida de Gáidil neste espazo para que vexades.

O primeiro será crear unha personaxe. Cando xogamos e Rol, o primeiro que temos que facer para adentrarnos no mundo imaxinario ao que queiramos xogar será crear unha personaxe, un alter-ego, un trasvase de conciencias. Para poder estar nese mundo temos que deseñar a un individuo que encaixe alí e que, sen ter nada que ver con nós, sexa o noso medio para interactuar con ese mundo que se nos presenta.

Hoxe imos a crear a Cerne. Primeiro chegarán un par de pinceladas para darlle forma, logo pasaremos a asignarlle puntos ás súas características, habilidades e habelencias, e logo con todo calculado poderemos darlle o soplo da vida por medio dunha historia.

Cerne é un mozo da caste dos leunos dun pequeno castro ao leste de Proencia, coñecido polo sinxelo nome de Castro das Vides Longas. Dende neno víu como as tradicións dos seus antergos, así coma o respecto aos seus maiores eran a pedra angular do seu castro. A vida no castro xira en torno á vida do viño, ás crecidas do Río Pai e dos esporádicos ataques dos Toisona e de inimigos estranos que ás veces baixan dos Altos Montes do Inverno. Tamén teñen loitas con outros castros leunos, pero adoitan arranxarse por medio da diplomacia ou da intervención do rei de Proencia. Cerne adica a súa vida á defensa do castro. Para saber como, pasamos ás tiradas de dados.

26.9.07

Escomeza a Aventura

Xa temos confirmación de que o xogo estará nas rúas como novidade de Outubro, agardemos que antes do 10 dese mes, e que a distribuidora que se encargará de espallar o noso soño polo mundo enteiro será Consorcio Editorial Galego. Tamén nos confirmaron que o prezo do libro será de 18 euros, que non está mal para un 120 páxinas en tapa mole tal e como está o mundo do rol hoxe por hoxe.

Esta publicación coincide no tempo coa segunda edición do rol en vivo Irmandiños: A Revolta os días 5, 6 e 7, co que podemos afirmar que Outubro do 2007 será unha festa do rol en toda Galicia.




22.9.07

Feliz Aniversario!!!

Nesta centésima entrada de blog hai moito que celebrar: hoxe cumpren anos un par de individuos singulares. Empezaron sendo dúas personas totalmente normais dentro das súas comunidades, pero remataron sendo persoeiros extraordinarios dentro dun mundo extraordinaro.
Falo dos incribles Bilbo Bolsón e Frodo Bolsón. Aínda que non teñan moito que ver co que é Gáidil en si, para Amra e para min son de principal importancia: con eles empezou todo.
John Ronald Reuel Tolkien foi o xérmolo que fixo do Rol o que é.
Os wargames (os típicos xogos de estratexia de toda a vida) de recreacións históricas estiveron moi de moda ao longo do século XX e anteriores. Os soldadiños de chumbo formando batallas, xa fosen nas Termópilas, Farsalia, Guadalete... eran algo que chamaba a atención, sobre todo despois de que na Europa de 1824 apareceran os kriegspiel, os xogos de estratexia con reglas de xogo.
Os estudantes, sobre todo en Estados Unidos, tiveron unha importancia vital á hora de dar presenza a este tipo de xogos, sobre todo nos anos '50 e '60, cando un grande número de universitarios xogaba a wargames.
E entón, en 1965, sae a edición de peto de O Señor dos Aneis nos Estados Unidos. Os xogadores de wargames xa non querían ver a sudistas e nordistas a tiro limpo en Gettysburg... querían cargar con exércitos de rohirrim contra as hordas de uruk-hai de Isengard... querían magos que loitaran contra dragóns, e elfos que flechearan trasnos. Querían Fantasía.

O paso de usar unhas reglas que representaran a seres fantásticos nos que cada xogador leva un exército, a un sistema no que cada xogador leva a un ser fantástico e representa e describe o que fai con el (é dicir, rudimentariamente, xogar a rol) foi moi curto e llo debemos a Gary Gigax, Dave Arneson e ao seu grupo de amigos nos anos '70. Eles foron os primeiros que xogaron ao rol coma hoxe é entendido.

Pero a semente do espírito que nos levou a isto está clara: Tolkien acendeu a faísca e abríu as portas a un mundo imaxinario que se transformou en miles gracias á imaxinación dos contacontos.

Por isto eu brindo neste 22 de Setembro, día para min do Orgullo Roleiro, para celebrar os aniversarios de Bilbo e de Frodo... SAÚDE!!!

PS: As Crónicas de Gáidil sairán como novidade do mes de Outubro. Sigan atentos ás súas pantallas.

14.9.07

Vendo pasa-lo vento...

Estamos nun punto de produción do libro no que só queda agardar. O tempo pasa e a editorial nos foi mandando probas de maquetación tanto do interior do libro como das lapelas. A estas alturas xa debe estar xira que te xira en imprenta. E, en nada, na rúa.

En canto teñamos datas seguras xa as faremos públicas.

Namentres, seguimos con outros proxectos caseiros, dos que damos conta no curruncho do O Clube de Té do Xoves Noite, un xeito como outro calquera de plasmar as actividades que levamos a cabo un grupo de colegas xogadores entre os que se contan Jan de Delft, A Onironauta, O Mosqueteiro, Bishop, Amra o León máis eu.

Saúdos.

4.9.07

Lutecia la nuit

Había tempo que non postaba, principalmente porque sabía que tiña que postar sobre a viaxe a París e non me apetecía moito. Para eso mellor que fale Jan.
En fin, pois que botamos uns días aló en París, días que non foron de todo o agrado que eu agardaba. Non sei si era a cidade en si ou a xente, pero eu a vexo moi "sen alma". Xa supoño que algún botaría as mans á cabeza e o grito ao ceo, pero a miña opinión é esa.


Claro está que os museos son impresionantes así coma os monumentos, pero serían impresionantes aínda que os arrincaran do chan e os puxeran no medio e medio de Bertamiráns, por exemplo. O Louvre sempre será o Louvre. Eu ao que me refiro é a impresión que che dá de entrada. Nunca me sentín como parte da cidade, cousa que (perdón, pero teño que comparar) en Londres pasoume tan só con saír do metro recén chegados do aeroporto e dar dous pasos por Russel Square. En Londres non me sentía "guiri", non tiña sensación de estar de máis en ningún sitio, e en todas partes había unha cara agradable. En París non tiven esa sensación moi a miúdo (tres ou catro ocasións), e deume mágoa por iso. Pensei que sería unha cidade cosmopolita, pero non mo pareceu.
Londres (e sigo comparando) non parece Inglaterra... é como se fora outro sitio, outro planeta, un lugar que existe en varias capas e planos de existencia onde todo se mestura. Pero París só me pareceu unha cidade grande no medio tirando para arriba de Francia.


Conste que a boa compaña e saber movernos fixo esta viaxe máis agradable agora no recordo, pero podendo volver dubido que repetira destino.

PS: Mmm ...Quedaría claro que me gustou máis Londres?

23.8.07

The Chronicles of Gáidil: Where World Ends, Adventure Begins

Por medio da Difusora enterámonos que a Consellería de Cultura está a desenvolver un proxecto chamado "Libros que Viaxan" (a web, inactiva a día de hoxe, é esta).

Trátase dun portal para a presentación de libros en galego ao exterior. O asunto está enfocado sobre todo para a venda internacional de dereitos de libros en galego para a súa tradución, e a editorial (mira que mola que te chamen ao teléfono fixo e dicir aquelo de "perdoa, é que estou falando co meu editor polo móbil, chámote despois", como nas películas!) confiou n'As Crónicas para isto. A ver se gusta no país e podemos pasar logo a unha tradución a chino mandarín ou algo así.

Por outra banda xa temos os dous mapas que irán incorporados no libro (o xeral de Gáidil e o específico para a zona da Gael-leach) e a Folla de Protagonista, perpetrado todo polo sen par Rivas. Os mapas quedaron moi ben, a verdade. Xa llos ensinamos a algúns colegas e deron o seu visto e prace obxectivo, cousa que para nós é moi importante. En canto á Ficha a verdade é que quedou perfecta. Só terá unha cara para simplificar a cousa, pero quedou moi sinxela e á vez moi lucida, sendo das fichas máis cómodas sen ser simplemente unha táboa de Excel que vin en tempo. Conta con debuxos no interior que a fan vistosa, pero que non son molestos, á par de ser moi intuitiva: localizas todos os datos que precises nunha ollada. Cando esté rematada de todo (falta elexir a tipografía do encabezamento) se podo a colgo para que a vexades. Os mapas os deixo para que os vexades no propio libro.

Un saúdo.

16.8.07

15-VIII-2007 (editado con fotos)

Gracias. Esa era a palabra coa que tiña que empezar este post. Xa o dixen na presentación e o volvo a dicir: gracias.

Este foi un día moi intenso. Saír pola mañán con Jan de Delft, Tromzar e Kunka en dirección á Coruña para poder ver con calma a Exposición do Señor dos Aneis, que me impresionou moi gratamente.
Logo quedar cos colegas: Amra e Bélit, Borxa, Bishop, Jano de Codename... Xantar, por falta de espacio, nun "kebap" moi recomendable perto do Baúl de los Recuerdos (con pequena incursión para conseguir un par de suplementos de Runequest que me apetecía ter).
Logo ver cómo chegan familia e amigos a mancheas tanto de Amra como meus (e, entre eles, os Fillos, sempre aí cando os necesitas!). Xente coñecida, xente que coñecemos dos blogs e dos Foros, xente á que non coñeciamos pero que se amosou interesada neste proxecto, en fin había de todo.
E ver que aquelo se enchía non fixo más que enchernos o peito e darnos moitísimos folgos.
Puiden coñecer en persoa a Ghanito, David e ao Moucho (xa teño o CD de marras!!!), ver á sempre presente Besbella, Ifrit, a Marcus, Berto, creo que a Mourullo, e tamén estaba Fian de GaliciaRol, Curudae, Ferny (tamén de Codename),Vizktor e Diego de Casco-Vello... bufff e sabe dios cantos máis, mágoa non poder falar con todos para agradecervos o apoio.

Mágoa que non puidera vir Víctor, e mágoa ter que agardar un mes para ver o proxecto na rúa. Gáidil xa está presentado en sociedade... a posta de longo, a finais de setembro!
Edit: Máis eiquí, eiquí ou eiquí.

14.8.07

Gáidil ad Portas

Hoxe tocóulle ao Faro de Vigo, e unha pequena entrevista para a Radio Galega, que emitirán no programa da mañán Un día por diante.

Non podemos máis que agradecer cunha sinceridade máxima a todos aqueles que dende o seu pequeno curruncho na internet, xa por medio de blogs ou Foros ou o que sexa, están a espallar a nova a lugares insólitos que non pensabamos que se farían eco deste pequeno proxecto e, por suposto, a todos os que coa súa voz están a facer de Gáidil un ruxe-ruxe.

Aos que veñades véxovos mañán nas Viñetas.

Edit: máis eiquí, ou eiquí.

12.8.07

Xornal galego para xogo en galego.

O primeiro xornal que citou As Crónicas foi A Peneira, e todo gracias a Borxa Neves, o grande playtester e adalide deste xogo (botando contas foi o xogador máis presente en partidas de todos os que teñen xogado).

A primeira entrevista a temos hoxe, en Galicia Hoxe, gracias ao Duende:

FANTASÍA HEROICA Á GALEGA

Onde remata o mundo e comeza a aventura

12.08.2007 Pablo Fernández Otero e Ignacio Rodríguez Domínguez, dous profesores de inglés de primaria, son os autores de ‘Crónicas de Gaidil’, o primeiro xogo de rol en galego, ambientado nunha terra fantástica, baseada nunha cultura castrexa non romanizada, na que viven heroes, monstros e razas mitolóxicas extraídas das lendas do país, como os trasnos ou os mouros. O libro de regras verá a luz no mes de setembro e presentarase oficialmente este mércores, no salón Viñetas desde o Atántico da Coruña

A. LOSADA

Portada da futura edición das ‘Crónicas de Gaidil’, editado pola Difusora de Letras, Artes e Ideas FOTO: RIVAS
Portada da futura edición das ‘Crónicas de Gaidil’, editado pola Difusora de Letras, Artes e Ideas
FOTO: RIVAS
Os guéghel, de longas guedellas, son as xentes que viven en Gaidil, a terra da fin do mundo. Gobernados dende o Trono de Carballo polo Breogán, o seu líder hereditario que toma o nome dun heroe mítico, os guéghel son xentes libres, druídas, feiticeiros, loitadores, canteiros, alfareiros... fan o que sexa útil para o castro que lles dá acubillo. Adoran o deus Lugh e temen a súa inimiga, a escura Dana. E, dende logo, só existen na imaxinación.

Os seus pais son Pablo Fernández Otero e Ignacio Rodríguez Domínguez, dous mestres de inglés de primaria e dous grandes afeccionados ós xogos de rol que están a piques de editar o que será o primeiro destes pasatempos escrito en galego e baseado nas lendas de Galicia: Crónicas de Gaidil.

Nos seu tempo libre, hai xa dez anos, cando eran estudantes universitarios, comezaron a acariñar unha idea que se lles ocorre a moitos ‘roleiros’: deseñar o seu propio sistema de xogo. A principal diferenza é que eles levaron o proxecto ata o final e, ademais, conseguiron que vexa a luz en forma de libro. Pero non lles foi doado, tiveron que mover o proxecto por editoriais durante moitos anos, sen obter resposta positiva. Mesmo chegaron a considerar a posibilidade de autoeditado, ata que a ourensá Difusora de Letras, Artes e Ideas, dirixida por Henrique Torreiro, o principal responsable das Xornadas de Banda Deseñada de Ourense, amosou interese polo seu traballo.

Este mércores, Gaidil será presentado na Coruña, dentro do Viñetas dende o Atlántico e, de cumprir os prazos, en setembro estará nas tendas o libro de regras, ilustrado por Víctor Rivas, un veterano do debuxo e da historieta en Galicia.

A normalización do rol e a normalización do galego

Para ambos os dous autores, ter conseguido que o xogo se editase como un proxecto xestionado integramente dende Galicia ten un gran significado, sobre todo cando se implicou tamén a Xunta, xa queCrónicas de Gaidil conta co apoio da Dirección Xeral de Xuventude, departamento que xa defendeu o rol como forma de ocio ó contribuír a organizar as xornadas de Irmandiños: A revolta no castelo de Monterrei. "Iso demostra que isto non é unha cousa de tíos raros, senón unha industria cultural e un pasatempo coma outro calquera", explica Pablo Fernández.

Do mesmo xeito, agardan que Gaidil teña tamén a súa pequena contribución á hora de amosar que o galego "non é só a lingua de Castelao e Rosalía, e non vive só nos libros da escola", en palabras de Nacho Rodríguez, xa que a normalización dun idioma pasa necesariamente polo seu uso nos momentos de ocio e diversión. Por iso os autores agardan que o seu xogo sexa o primeiro xogo de rol en galego, pero non o último, que cunda o exemplo e comecen a aparecer máis xogos, de calquera tipo, que se poidan practicar en galego.

Os dous autores de Gaidil, Ignacio Rodríguez, á esquerda, e Pablo Fernández FOTO: ESCUREDO
Os dous autores de Gaidil, Ignacio Rodríguez, á esquerda, e Pablo Fernández
FOTO: ESCUREDO
E non hai que esquecer que a través da ficción e os pasatempos se pode tamén aprender, e aínda que o proxecto de Gaidil non ten un enfoque educativo, os autores agardan tamén que lles chegue ós nenos e lles sirva para interesarse polo pasado e pola cultura da súa terra.
"A min, cando me explicaban a España dos Austrias na escola parecíame un aburrimento e nunca me interesei por ela –lembra Ignacio Rodríguez– pero logo descubrín Aquelarre: Villa y Corte, un xogo de rol ambientado nesa época e decateime de que realmente eran uns anos moi interesantes, así que acabei investigando sobre eles pola miña conta".

A dificultade dun xogo histórico ó cento por cento

"Dende que comezamos, a idea pasou por mil versións", lembra Pablo Fernández, "en principio queriamos facer aventuras baseadas nos mundos de Álvaro Cunqueiro, en plan afeccionado, pero despois, tras falar de moitas posibilidades, decidimos que sería un xogo ambientado na Galicia castrexa".

Naquela fase, o seu título era Terra Cógnita, pero os dous autores déronse conta de que, co escaso coñecemento actual sobre aquela época, moitas veces víanse obrigados a inventar moitas cousas. Así que decidiron pasar directamente á fantasía. "Xa postos a falsear a realidade, preferimos meter trasnos e lobisomes", chancea Ignacio Domínguez. Dese xeito, Gaidil é unha terra na que habita unha cultura humana baseada nos castrexos (ou, máis ben, en como serían os castrexos se tiveran evolucionado sen influencias romanas), pero na que tamén viven, de xeito moi corpóreo, lendas celtas, medievais e mesmo feitos contemporáneos que enriquecen unha ambientación pensada para correr aventuras.

Un guéghel debuxado por Víctor Rivas FOTO: RIVAS
Un guéghel debuxado por Víctor Rivas
FOTO: RIVAS
Do mesmo xeito que outros lugares de fantasía (como a Terra Media do Señor dos Aneis) beben da Idade Media Europea e das mitoloxías nórdica e saxona, pero adáptanas ós seus propios intereses, o mundo das Crónicas de Gaidil bebe da cultura Atlántica que vencellou na antigüidade os pobos do noroeste europeo, tamén chamada cultura celta. "Sen entrar a valorar se os galegos somos celtas ou non, que hai opinións para todos os gustos, nós aproveitamos o sustrato e as lendas da xente do Atlántico Norte", explica Pablo Fernández.

Unha vila importante hoxe, un castro en Gaidil

Porén, non toda a inspiración ten porque ser mitolóxica. Un exemplo é que cada unha das cidades e vilas importantes galegas ten o seu alter ego nun castro de Gaidil, con moitas semellanzas entrambos.

Así, por exemplo, os ferroláns son os ártabros, grandes navegantes, os composteláns son os libredóns, magos e feiticeiros, os coruñeses son os breogantes, e dende ou seu castro o Breogán goberna Gaidil, os lucenses son os lugóns, na súa vila fortemente amurallada, e así respectivamente. Dende logo, os xogadores poden escoller interpretar un personaxe de calquera destes lugares e mesmo, se a súa vila non aparece representada, poden introducila eles mesmos na súa versión de Gaidil.

Aínda así, todas esas culturas son guéghel, seres humanos, pero as escollas dun xogador non se limitan a unha soa raza. Como é habitual nestes xogos, os personaxes poden ser criaturas de fantasía, tanto extraídas do folclore galego (os mencionados trasnos e mouros), como adaptadas doutras mitoloxías (os cairentos –vampiros–, os lobishomes ou os trolls) ou inventadas directamente polos autores para Gaidil (os xigantescos piornais dos Montes Arrebolados –os Ancares– ou os violentos fomoriáns, cos seus trisqueis de batalla).

Para visualizar todas estas criaturas e lugares estraños, o libro de xogo de Crónicas de Gaidil conta cos debuxos de Víctor Rivas (Vigo, 1965), historietista e ilustrador
cunha longa traxectoria que participou na revista Golfiño e que publica na actual BD Banda, cuxos lápices lle deron corpo á terra dos guéghel.

Tanto Pablo Fernández como Ignacio Rodríguez comentan que a colaboración con Rivas serviu para que o proxecto medrase, xa que "el se baseou na nosa obra para crear a súa propia" e que a interacción entre eles ampliou e mellorou moitos conceptos do xogo. "Agora, só queda que a xente colla o libro e faga a súa propia Gaidil ó situar nela as historias que queira contar", comenta Rodríguez.

Unha boa historia e uns cantos dados
Aínda que os equivocados tópicos que relacionaban os xogos de rol con lavados de cerebro e asasinatos son cada vez máis raros, o certo é que esta forma de ocio continúa a ser moi descoñecida polo público en xeral.
Resumindo, unha partida de rol é unha historia contada por varias persoas. Hai personaxes protagonistas, os heroes, e hai un narrador, que é o que describe o que sucede ó seu arredor e establece os sucesos ós que eles reaccionan.
Para determinar o que se pode e non se pode facer, existe un libro de regras, e para introducir o elemento de sorte preciso en todo xogo, empréganse dados, que serven para determinar se un personaxe logra ou non o que se propuxera (tanto dar un golpe como facer un cesto).
En realidade, o rol é unha versión complexa do clásico xogo infantil de “eu son Conan, ti es o mago malo e vou asaltar o teu castelo”, á que chegan de maiores aqueles ós que lles gusta soñar outras vidas, do mesmo xeito que outros pasan das partidas ó ‘burro’ cando son neno, ás de tute ou mus.