31.12.08

Cambio de número

Acaba 2008, un ano en xeral malo para cousas importantes, e bo para outras importantísimas.
Valéume para decatarme de moitas cousas, sobre todo con respecto a algunha xente que me rodeaba (para ben e para mal).
Una ano con perdas moi importantes e gañancias que a primeira vista poden parecer pequenas, pero son inversións na vida.
Con todo o que pasou o 2008, para o 2009 pido claridade de visión e de entendemento, recibir do que dás e que os deuses provean.

Unha aperta a todos, pasade boa noite e que o 2009 vos traia do que dades.

9.12.08

EnRÓLate 2008

Este sábado día 6 foron as EnRÓLate 2008 en Goián, organizadas pola A.C. Alifáfaro. Convidáronnos tanto a Amra coma a min, pero o pobre cimmerio fallou a Tirada de Salvación contra Gripe e ao final acudín eu na compaña de Jan de Delft.

Chegamos de primeiros e fumos recibidos por Nerea, presidenta da Asociación. Tiñan alí montado un stand con todo o seu material, dende xogos de rol de Vampiro, Cthulhu, Alatriste ou os Esoterroristas ate xogos de taboleiros e cartas (Catán, Risk, Heroclix...).
A media mañán os vintetantos que alí estabamos comezamos unha mesa redonda centrada nas afeccións que nos unen: rol, wargames, xogos de taboleiro, cartas, ... Unha conversa moi distinta á que mantivemos cos amigos de Mangalego: en Goián case todos superabamos a trintena, e iso nótase nas conversas. Non por ser mellores ou peores, só por seren distintas.
Falamos un pouco de todo durante un moi bo rato. Sacamos conclusións (alomenos eu) moi interesantes sobre a situación da afección en xeral, e da xente dispar que podemos atopar dentro dela. O delas, mellor falado. Preguntándonos por que o rol perde adeptos frente ao xogos de taboleiro ou as cartas. Cecais pola falta de tempo para embarcarse nunha campaña, mentres que unha partida de Juego de Tronos ou Arkham Horror puntual é perfectamente desfrutable. O nivel de compromiso dun xogador de rol debe ser maior, xa que debe buscar tempo e, sobre todo, ganas. Xogar sen ganas a Warhammer Fantasía pode, como moito, levarnos á derrota. Xogar sen ganas a rol é demoledor para un grupo de xogo. E, á parte de tempo e ganas, hai que buscar á xente axeitada, xa que non todo o mundo vale para isto, ou non con todo o mundo queres compartir esa experiencia: non son o primeiro contacontos que prescinde de xogadores para as miñas partidas por non poder soportalos como persoa.
En definitiva: unha charla moi boa.

Despois dunha comida estupenda no Novo Arroio pasamos ás actividades da tarde: pintado de figuras coa Asociación de Modelismo Celta, Warhammer Fantasía coa Asociación Cultural Mixtura, Heroclix, Bloodbowl, Zombies!!!, Gran Dalmuti, Twister (si, si: Twister!) e outros, cuns trinta afeccionados desfrutando destes Encontros.
Wargameros xogando ao Twister: vivir para ver!

Pintado de Figuras

Ao final Jan máis eu marchamos a iso das dez da noite, e aínda quedaba xente xogando na Wii.

Unha mesa redonda xenial, un xantar opíparo e unha tarde de xogos e charla en excelente compaña. Moitas gracias a Nerea por convidarnos, e a Jesús, Conchi, Raúl, Pablo, Tito, Braulio, Miguel e a todos os demais por estar aí.

1.12.08

Cómics, Tebeos, Banda Deseñada

Os cómics foron para nós dende sempre fonte de inspiración. As historias e as imaxes poden achegar ao noso maxín contos perfectos para calquer xogo de rol. Neste caso para Gáidil.

Pero é curioso canto é un xogo de rol o que inspira. Hai moitos casos, con mellor ou menor éxito. No noso caso estamos presentes na bibliografía dun, para nós, estupendo tebeo: Historias de Galiza.

Xa hai dous tomos, e os dous moi entretidos... moi recomendables e moi aleccionadores.

Por outra banda (deseñada), chégame ao meu email privado (encabezado cun "Estimado Amigo") unha citación para a presentación doutro cómic de tipo castrexo-fantástico o sábado 6 de decembro: Gallaecia, de Miguel Ángel Vigo e Iván Rodríguez. Unha mágoa non poder acudir por mor da cita cos amigos de Alifáfaro. É unha lata que tantas cousas coincidan e non poder acudir a todo!
Gústanos apoiar este tipo de iniciativas, xa que nós mesmos con Gáidil vímonos moi apoiados por todo o mundo, tanto en foros coma no blogomillo. Home, houbo xente que considerou informar da nosa propia presentación do xogo como spam publicitario, pero foron os menos e ben se sabe que non todo o mundo ten os puntos suficientes como para ser pejota.

En fin... Eiquí estamos, apoiando a Miguel e a Iván nesta andaina e agardando poder inspirarnos na súa obra para desfrutar nos nosos propios mundo imaxinarios. Sorte!

30.11.08

Habelencias I: Convocar

Imos comezar unha serie de comentarios/aclaracións/addendas/"o que sexa" sobre as Habelencias d'As Crónicas de Gáidil.
Neste primeiro capítulo pasaremos a comentar a Habelencia de Convocar.
Convocar é unha Habelencia moi socorrida, e das máis útiles para o novato. Ten un poder devastador dende os niveles máis baixos, podendo facer moito dano. Isto, claro está, se só lle sacamos partido por ese lado. Convocar dá para moito máis.

O uso de Convocar é ben sinxelo: Tirada de Elaboración e de Folgos contra unha dificultade imposta polo Contacontos e, se temos éxito na Elaboración, o poder liberado dependerá do nivel que teñamos na Habelencia. Imaxinemos que Ghénzu o feiticeiro ten Convocar (Lume) +3. Se ten éxito na tirada de Elaboración poderá convocar unha laparada de lume que chegue a facer até 3d6 de dano. Letal para alguén pouco protexido.
Neste caso, o Lume pode ser substituído por Lóstregos ou mesmo Dagas, por exemplo. Si, si: Dagas. Un asasino pode ter a Habelencia Convocar (Dagas) +4, e (mesmo desarmado) fará un ataque coma se dun mago se tratase e tirará 4d6 de dano se ten éxito. Esas dagas, obviamente, son máxicas e desaparecerán inmediatamente despois de impactar.
Convocar Lume, Vento ou Auga pode ter diversos usos, non só ofensivos. Amra ten na súa actual Lenda de Gáidil un feiticeiro que sabe Convocar (Vento). Raras veces o usa para atacar, e ao que se adica é a establecer un perímetro protector contra frechas e ataques dese estilo, para cubrir aos seus compañeiros na batalla, aumentando a súa Defensa.
Pero Vento pode ser usado para empurrar dunha dorna que teña velas, ou para apagar un lume, ou mesmo para facer funcionar un muíño.
Un protagonista con Convocar (Xeo) podería non só facer dano a un inimigo, senón tamén crear unha película de xeo no chan que derrube aos inimigos: en troques de dano pode establecer a dificultade dunha tirada de Corpo ou Pinchacarneiros para non caer e ser derrubados, perdendo dados de Loita ou Arcano para poder poñernos de pé.
Do mesmo xeito, podemos falar de Ulin, o temible fomorián ao servizo de si mesmo que sabe Convocar (Escuridade) +5. Como vemos é un poder que non pode ser usado ofensivamente. Ulin utiliza esta Habelencia para non ser detectado. En troques de tirar 5d6 de dano, Ulin é quen de aumentar calquer intento de ser detectado por gardas, sentinelas ou vixías en 5d6. O mesmo ocorrería tendo Convocar (Brétema). É dicir, se na nosa tirada de agocharse sacamos un total de 13, e na de Convocar Escuridade sacamos un 15, mentres dure a Escuridade un garda deberá sacar un 29 coma mínimo para detectarnos. A non ser, claro, que ese garda saiba Convocar (Luz) e contrarreste os efectos da Escuridade.

Podería ter eu Convocar (Abellas) +4? Pois si. Obviamente non tería nada que ver coa Habelencia de Chamada, pois esas abellas convocadas só valerían para estorbar a un inimigo mancándoo e non estarían ao noso servizo como un animal Chamado. Pero poderían ser convocados, por que non?

Vemos así que Convocar ten moitos usos posibles e que, ás veces, elexir un método non ofensivo pode resultar máis completo e divertido en xeral para un feiticeiro ou para un aimirguín de Gáidil.

Experiencia

Toda unha experiencia compartir mesa redonda cos mozos de Frontier, o novo clube de rol formado en Coruña da man da xente da asociación Mangalego. Deunos para falar longo e tendido sobre Gáidil, pero sobre todo da situación do rol actual, de xogos novos e de xogos vellos (e si, por veces sentinme moi vello).
De novo contento de ver que hai xente que está aí traballando en serio. A semana que vén, vémonos en Goián cos compañeiros de Alifáfaro.

24.11.08

Citas para esta fin de semana do 29 e 30

Por un lado os Tuata dé Danann de Pontevedra contan coas súas Gorsedd do 2008. Teñen todo o horario pendurado no seu blog, e chamounos a atención que nos torneos de rol de mesa seica van xogar ás Crónicas de Gáidil. Agradecidos polo cumprimento. Que se xogue o noso xogo en tan insignes Encontros é toda unha honra: graciñas!
Nós pola nosa banda xa tiñamos dende hai tempo apalabrada a nosa presencia en Coruña coa xente de Mangalego, para unha cantas partidas e unha pequena mesa redonda.

É unha mágoa que estas cousas coincidan no tempo. É un dos problemas que vexo neste mundillo: a falta de comunicación entre clubes, asociacións ou afeccionados (ou directamente a incomunicación).
Nalgúns casos o entendo (hai grupos de xogadores que nin se aturan nin teñen motivos para facelo por problemas persoais), pero noutros vexo que é talvez porque simplemente se ignora a existencia dalgunhas asociacións ou clubes.
Por exemplo, descoñezo a existencia de xente que xogue a rol de xeito organizado en Lugo ou Ourense. Por isto, si eu montase uns Encontros de rol poderían perfectamente coincidir con outros que se fagan noutros lugares, e non por facer "contraprogramación", senon porque non hai unha rede social (antes era Galicia Rol, agora desaparecida) que aglutine e informe a todo o mundo.

Non quero imaxinar o que podería ser que todas as asociacións e clubes de xogadores de rol e miniaturas formasen unha especie de federación e que, á parte de organizar eventos pola súa conta, de cando en vez se unisen para montar algo organizado a grande escala, xa fosen macro batallas de Warhammer 40k ou partidas de Rol en Vivo masivas alén de Irmandiños. E xa nin imaxinar podo o que sería que grupos independentes coma os que coñezo por Compostela, Ferrol ou o meu propio Clube de Té se adherisen a tales actividades a nivel galego.

Algo digno de ver...

15.11.08

Puntos de Vista

Guillermo del Toro paréceme un contacontos de moi boa calidade. Pódeche gustar máis ou menos, pero o seu acerto, por exemplo, en usar "xente disfrazada" para facer o papel de personaxes ou de monstros en troques do lucasiano vicio de facer por ordenador todo o que non sexa humano é un acerto. Gústame sentir que podes tocar ao Fauno, ou a Hellboy, ou a Abe Sapien, e que non só son bits na pantalla. Para isto Jim Henson era un deus na terra.

Volvendo ao tema, vexo en personaxes como Nuada un exemplo físico do que pode ser un fomorián.


Claro está, debería ser azul, pero o seu xeito de moverse, de loitar e mesmo nalgunha ocasións de vestir fan que me veñan os fomori sempre á cabeza.
Cómpre sinalar que o Nuada mitolóxico pouco ten que ver o de Del Toro, pero segue sendo un personaxe do que se poden sacar ideas.



Outro exemplo é o Fauno, que a min me lembra moito a cómo poderían ser os Oisín de Cernunnos.

Gústame moito o aspecto xeral que ten. Hainos de moitos tipos, coma os Cons de Lir, que adoptan a forma de animais mariños. Tamén os hai que adoptan forma de paxaro.
Esta é a versión de Rivas dun Osián-cervo.Para as pantallas tamén faremos unha revisión dos oisín, profesión que parece que gustou bastante e que merece unhas cantas liñas para que teñan un trasfondo amplo como se merecen.

11.11.08

Avances

Esta fin de semana Amra máis eu estivemos facendo moitos avances para o vindeiro suplemento d'As Crónicas de Gáidil.

Xa temos unha especie de "mapa conceptual" do que queremos presentar, e entre iso están as razas de xogo. Neste caso queremos aportar datos sobre cultura, sociedade, castes e xeito de xogar.

Sociedade, cultura e estilo de vida en xeral para o trasfondo. Castes para completar a creación de Protagonistas e poder levar as mesmas razas, pero de xeitos diferentes (igual que levar un guéghal, que é moi distinto ser trasanco que leuno, por exemplo).

Xeito de xogar, pois porque nalgúns casos vimos que facía moita falla. Hai xente que ve un tourishome e pensa que é un minotauro. Hai outros que ven un loio e ven un kender. Nada máis lonxe da realidade. Os loios e tourishomes teñen unha entidade propia e non están baseados en nada diso. Queremos aportar un enfoque claro sobre estas razas e outras, para que quede constancia do noso punto de vista. Obviamente logo cada un xoga como quere (ou lle deixan). Pero ver partidas onde tourishomes renegan das súas porras cerimoniais para levar espadóns e coirazas fai que perdamos un pouco a fé. É como ver a unha horda de ninjas cargando con claymores escocesas "porque fan máis dano". Pérdese o toque cultural, etnolóxico e ancestral, que para min é o que lle dá moita coherencia a un mundo de xogo. E si hai coherencia no mundo de xogo podemos comezar a crer que estamos aló vivindo aventuras, xa non nunha mesa con catro ou cinco amigos, se non defendendo os muros de Lug, ou cabalgando as ondas das Pradarías de Lir, ou atravesando o Aranguelo do Mundo.

Temos preparado trasfondo novo para os Tourishomes, os Loios, os Saefes, os Mouros e nos gustaría aportar algo dos Fomoriáns.

Se alguén ten algunha petición especial, somos todo orellas!

PS: Engado o enlace ao clube de rol compostelán Gygax á lista de clubes en activo dos que teño constancia. Se hai máis, avisade, que dende eiquí facemos promoción.

6.11.08

Vida e Morte

Está ben o asociacionismo. Axuda a coñecer xente e a abrirse de mente coñecendo novas ideas, posturas e puntos de vista.
En vindeiras datas estaremos convidados pola Asociación Cultural Mangalego (tamén teñen Foro) para visitar o seu lugar de reunión e botar unhas partidiñas con eles a rol. Tamén nos convidan os compañeiros de Alifáfaro, un colectivo que, á parte de rol, fan películas!
Tamén queren de nós algo moi difícil, axudar na organización dunhas actividades en Cuntis (onde está o magnífico casto de Castrolandín) co xogo de Gáidil de fondo para dar a coñecer a cultura castrexa aos rapaces daló. Pensamos en algo como Irmandiños, pero dividido por dez ou por vinte, claro, e sobre todo coa rapazada de Cuntis como protagonistas. Debido ao clima supoño que é algo que haberá que deixar para primavera... igual para mediados de Maio?

Tamén atopamos navegando en barcos longos pola rede ao Colectivo Lúdico Hermes, que lendo o seu foro vemos que pode recolle-lo testemuño que Galicia Rol deixou no ar. Sempre é bo que xurdan estas iniciativas... e unha pena que outras esmorezan.

En fin, esta fin de semana organizarémo-lo índice das Pantallas (Solaina do Contacontos? Abeiro? Linde?) e o material que vai e que non vai, con intención tamén de colgar no grupo yahoo material que vale, pero que igual non entra nas pantallas.

Un saúdo dende Libredón.

PS: Morreu Michael Crichton. Non estaba dacordo con certas ideas súas, nin me gustaban moitos dos seus libros. Aínda así, "Devoradores de Cadáveres" e, sobor de todo a súa adaptación ao cinema, "The 13th Warrior", inspiraron tamén a estes humildes autores a escribir grandes aventuras, xa en Gáidil, xa noutros mundos. Sit tibi terra levis.

31.10.08

Samaín

Hoxe hai un ano puidemos ver os primeiros exemplares de As Crónicas de Gáidil nas librarías. Foi un día máxico e unha noite máxica.

En Gáidil o Samaín é un día temible: o Sidh Inframundo ábrese e a escuridade asulaga o mundo durante varias noites. Os Sidhe lanzan ataques contra as vilas dos guéghel, aproveitando que Lugh (o Sol) durme. Cando pasa o Samaín, comeza un ano novo en Gáidil.

Parece que nós levamos un tempo asulagados tamén por esta escuridade, facendo outras cousas e tentando manter a flote outros proxectos, xa de rol, xa de outros tipos de ocio, xa vitais. Neste ano houbo cousas que saíron a dereitas, pero tamén reveses que impediron que tivesemos o blogue e a lista de correo tan activa coma quixeramos. A verdade é que tivemos isto moi parado.
Estivemos xuntando moito material (en exceso, tal vez), pero hai que ordealo e probalo nese campo de batalla que son as probas de xogo ou "play testings". Tentaremos ter todo para antes do nadal, para poder enviarllo á editorial e que Víctor Rivas poida comezar os deseños cos que xa estivemos soñando Amra máis eu.

Unha boa nova que acabo de coñecer é que, aparte de a Lugh, a partires dagora teremos do noso lado tamén a Odín: alédome, Amra!

1.10.08

Clube de Rol en Compostela

Seica o vindeiro 4 de Outubro (este sábado) ponse en marcha o clube de rol do Ensanche compostelano. Haberá un acto de presentación a partires das 17h no que, entre refrixerios de benvida e entrega de carnés por parte do concelleiro, visionarase o Episodio IV de Star Wars.

Mágoa de non poder asistir por mor do vodorrio de Lorena, en Narón.

De tódolos xeitos hei estar ao tanto do que se faga neste clube. Polo dagora vexo que van ter varios torneos de Wargames, o 11 (de Warhammer Fantasy) e o 25 de Outubro (de Infinity). Agardo que tamén se vexan pronto actividades de rol e de rol en vivo.

E agardo que este clube funcione e que teña cabida e diversión para todos.

11.8.08

Irmandiños 2008

IRMANDIÑOS: A REVOLTA

3ª EDICIÓN

XOGO DE ROL EN VIVO

(Record Guinness 2007)

Castelo de Monterrei

Do 26 ao 28 de setembro de 2008

Inscricións do 18 de agosto ao 18 de setembro nos teléfonos:

981 545 937, 981 545 702 ou 981 544 869

Organiza: XUNTA DE GALICIA (Vicepresidencia) + 13NEGATIVO

Prezo: 30 € (22,5 € presentando o carné xove ou o carné mais)

Nº de prazas: 500

Podedes atopar fotos, vídeos e toda a información sobre a actividade na páxina web oficial do evento:

9.7.08

Vrao

Ben, xente. Agora que temos máis tempo (a fin de curso de este ano foi levadeira anque traballosa) procederemos a darlle algo de caña ao blog... algunha nova raza, novas axudas de xogo, ideas... avances das Pantallas. Un pouco de todo.


Contentos quedamos despois da presentación do clube de rol do Ensanche, en Compostela. Alí estiven eu coma Contacontos no xogo de rol de creación propia "Como a Vida Mesma RPG", con 5 fermosas damas coma xogadoras de excepción na partida para nais e pais. Un atraco a un banco que remata sendo unha fuxida a fume de carozo dunha cidade en plena invasión zombie foi un bo xeito de presentar o que é un xogo de rol. A verdade foi moi, moi divertido. Sorprendeume gratamente ver cómo xente que nunca tivera contacto co rol tiña mellores ideas e máis capacidade de interpretación que moitos que levan anos xogando. Unha desternillante lección de rol.

Estou seguindo un pouco a evolución deste clube aberto a todos, gratuíto e no que espero que non haxa os mamoneos que había no clube que estaba antes. A verdade, agardo que vaia para adiante.
Durante o nadal do 2006-2007 dirixín con Curudae dúas sesións de rol en vivo do que debería ter sido unha Crónica de Vampiro: Compostela Nocturna dunhas 8-10 sesións. Falando o outro día con Phoennyx e con Darkdino disque a xente quedou contenta pero insatisfeita porque tiven que cortala e non se continuou.

Se todo vai ben co do novo clube cecáis volte a retomala ou empezar unha nova.


24.6.08

Aviso

O día 28 de xuño estaremos en Compostela, no local sociocultural do Ensanche e tamén na Praza Roxa para apoiar ao novo clube de rol que xorde nesta cidade.

Máis información no enlace da tenda compostelana Zónula Catro.

Remarco:
Se o tempo o permite se porán unhas mesas na Praza Roxa onde se celebrarán exhibicións de xogos de estratexia, obradoiro de pintado de miniaturas e escenografía así como exposición de escenografías e miniaturas pintadas.

Ao mesmo tempo no Centro, se celebrará a I XORNADA DE ROL PARA PAIS. Trae ao teu pai ou nai (ou aos dous) para que aprendan en persona o que realmente é o rol, alí estaremos para responder a tódalas súas dúbidas sobre este xogo e amosarémoslle en persona como é unha partida.



Apertas dende Libredón.

8.6.08

Protagonistas Notorios: Os Mil

Se un grupo específico de individuos de Gáidil destaca porriba de calquer Irmandade, Caste ou mesmo Raza son os Milesios.

Os Milesios proveñen dun momento crítico na historia de Gáidil: a Loita entre Irmáns que tivo lugar no Tempo do Verán.

Despois da batalla de Guineach Cromleach os mil que sobreviviron e cuxas almas nunca entraron na Urna de Almas da Dana decatáronse de que tras cada volta á vida (lembremos que os guéghel cren na reencarnación) eran quen de reter os seus recordos, non coma o resto dos guéghel que só ven pequenas faíscas do seu pasado en soños ou momentáneas abstraccións mentais.

Estes mil pasaron a ser coñecidos, tanto por seren mil coma por seren descendentes de Golamh Milidh, os Milesios. Son xentes extraordinarias, capaces de grandes fazañas. Dentro da súa memoria están as vidas que tiveron dende a súa morte despois da Guineach Cromleach até o día de hoxe. Centos de vidas cheas de recordos e cheas de ledicia ou pesar. Lembran mil amores, mil pais, mil irmáns, mil fillos, mil desenganos, mil batallas e mil mortes.

A capacidade de Lembrar dos Milesios é a súa mellor arma, xa que lles permite tirar de recordos para ter case calquer Habilidade. Pero tamén é a súa debilidade, xa porque pode haber moitos recordos amargos, xa porque a Dana os busca para exterminalos. Non hai peor inimigo que aquel que lembra todo, porque che impide cambiar o pasado e amoldalo ao teu xeito. É por isto que os Milesios nunca revelarán a súa condición, pois os axentes da Dana teñen centos de apariencias.

Entre eles non hai rangos nin servilismos, pero entre os mil están divididos en dez centos. Cada cento deles está liderado por un xefe de grandes heroes. Para apoiar a estes dez, cada cento está dividido noutros dez grupos de dez, liderados por un grande heroe. Así, hai dez que teñen ao seu cargo a outros dez que supervisan a outros dez. Non se dan ordes nin se reciben. Están todos ao mesmo nivel, e esta división serve só para ter un número de encargados que teñen a tarefa de xuntar a cantos se poida en momentos de extrema necesidade. Os 10 xefes de grandes heroes se recoñecen porque son os que desmontaron a gaita de Meic Nally e cada un sabe a localización dunha das pezas. Este recordo é o único que nunca puideron reter na memoria por moitas vidas, así que os custodios, para asegurarse, deben pasar este coñecemento a outro Milesio antes de morrer, para que nunca se perda. Deste xeito, o título de Xefe de Grandes Heroes dos Milesios vai rotando duns a outros. Disque a Dana foi capaz de eliminar a varios deles durante o terrible Inverno dos Lobos. Se o conseguíu (e con iso a imposibilidade de reunir de novo a Gaita Sobrenatural) é un misterio.

A nivel de xogo un Milesio pode ter a súa capacidade de Lembrar a calqueira nivel. Un nivel baixo (+1 ou +2) pode indicar que nesta reencarnación o espírito do Milesio está latente (quizáis porque a vida anterior foi moi intensa e precisa descansar un tempo), mentres que un nivel alto (+4 ou +5) pode indicar que o Milesio está esperto e á espera para entrar en acción contra a Dana.
Un Milesio debería ter un nivel alto en varias tomas de Mundo de Gáidil, Lendas, Tradición e seguramente un bo nivel en Mundo do Sidhe, amais de habilidades e habelencias de combate (Espada de Anteas, Arcos, Convocar Lume, etcétera) más que nada por aquilo de que morrer segue doendo e aínda que xa morreron moitas veces non teñen moitas ganas de facelo de novo. Seguramente terán tamén varias habilidades artísticas nas que serán moi bos (noutras vidas cecáis fosen grandes artesáns) e tamén habilidades para pasar desapercibido coma Asexar.

Os Milesios deberían ser protagonistas pouco comúns, e xogar un deles debería ser algo diferente e especial. Coma Secundarios que axudan aos protagonistas non teñen prezo, xa que os seus coñecementos acumulados os fan fontes de información moi valiosas. Ter un Contacto Milesio debería ser algo moi complexo de acadar se non es ti mesmo un deles, pero temén debería permitir acceso a moitas historias e lendas.

28.5.08

Eventos e organismos

Conta Andrés dende a tenda especializada Zónula Catro de Compostela que o vindeiro 14 de xuño (sábado) haberá uns encontros de rol e simulación que servirán coma presentación para un novo clube de rol en Compostela. Avance de información eiquí.

Este tipo de iniciativas sempre están ben. Fomentar o ocio e normalizalo dentro da sociedade é algo que, a título persoal, paréceme importantísimo.
Un clube pode servir para dar a coñecer a afección e tamén para iniciar ou dar cabida a aqueles que, por motivos de cambio de residencia ou de busca de algo mellor, pretendan atopar grupos novos de xogo.
Eu sei o difícil que é sacar algo deste estilo adiante, así que lles desexo moito ánimo aos valentes que emprendan tamaña obra con este novo clube: Aurë Entuluva!

25.5.08

De novo, hoxe non o celebro.

Como xa comentara o ano pasado, o 25 de Maio é celebrado por algúns coma o día o orgullo friki. Eu non o celebro, porque nin o termo me gusta, nin me define, nin me parece axeitado.
Por regla xeral non me gusta que alguén se me presente como "ola, son Pepito e son friki". Ou peor, que alguén che veña con que é "máis friki ca Pepito", coma se un termo tan indefinido puidera concretarse en cantidades.
Gústame a literatura fantástica, dende Tolkien a Martin pasando por Howard. A de terror, dende Poe a Lovecraft pasando por King ou Matheson. O cinema de mil estilos, os cómics, as series de televisión canto máis raras mellor. Xogo a rol, a xogos de taboleiro e a xogos de ordenador.

Pero non, non son un friki.

7.5.08

Estandarización, Clonación e dadas de baixa (II)

Gáidil é un xogo completo en canto a Ambientación e Sistema de Xogo. Pero non podemos dicir menos das versións D20 de xogos como Conan RPG, Cthulhu ou Star Wars, ou mesmo Fading Suns.


Por que? Pois porque estes xogos teñen sistemas D20, pero tan persoalizados que lles quedan a estas ambientacións como luvas. Sobre todo o de Conan e o de Star Wars, xogos que tiñan as súas versións GURPS e D6 respectivamente, moi malas segundo moitos. A adaptación a D20 logrou que moita xente aceptase de novo estas ambientacións con gusto e moitas ganas.

Baixo esta premisa (de que o sistema D20 está ben, pero pódese mellorar; e que é un sistema o suficientemente popular como para que á xente lle guste xogar a D20 exclusivamente en diferentes ambientes) Amra o León, cun pouco de axuda pola miña parte, está a desenvolver un sistema D20 para un xogo de rol futurista baseado en todo o que nos gusta da literatura, cinema, series, videoxogos e ilustración sobre temática futurista. É o proxecto no que levamos máis tempo traballando (sobre todo Amra), e o primeiro no que nos vimos traballando man a man.

Que vantaxes terá se algún día o publicamos? Que será D20, cousa que a moitos lles atrae, sobre todo cando é un D20 que aporta algo novo, cousa que está sendo a pedra angular deste xogo: un sistema xenérico, pero á vez coas suficientes particulariedades como para que sexa xenuino.

Por que queremos que se distinga do resto? Pois pola mesma razón pola cal nos negamos a poñerlle un sistema D20 a Gáidil. Houbo que nos tentou co asunto, pero a nosa teima era que fose 100% orixinal en todos os aspectos. Obviamente a estas alturas do partido é case que imposible. Tentar aportar orixinalidade ao mundo é das tarefas máis arriscadas que hai, pero eu penso que con Gáidil non nos foi mal de todo, gracias a toda a afección que nos apoia.

Sacar hoxe por hoxe un manual para unha ambientación D20 xenérica é case como clonar. Ou aportas algo novo nesa ambientación ao sistema de xogo (como fai Midnight, por exemplo) ou para min quedas limitado e repetindo máis do mesmo.

3.5.08

Estandarización, Clonación e dadas de baixa (I)

Está a piques de saír a tan agardada por moitos cuarta edición do mundialmente famoso Dungeons and Dragons (D&D), xogo insignia e baluarte do rol. Con el comezou todo. E con todo me refiro á comercialización do produto, a parte que menos me interesa do rol.


D&D na súa terceira edición puxo enriba da mesa o sistema d20, un sistema aberto que, en teoría, estandarizaría o que era o rol.

Os xogos de rol defínense en dous aspectos clave dende o meu punto de vista: ambientación e sistema. A ambientación vén sendo o entorno onde se mergullan os xogadores e o contacontos. Moitas veces podemos definila en poucas verbas. Así, o D&D básico (é dicir, o que se nos plantexa moi por enriba nos manuais de Xogador e Máster, que ten por nome Greyhawk) tería unha ambientación de Alta Fantasía. A Chamada de Cthulhu sería terror pulp, como as obras de Lovecraft, Ambrose Bierce, Robert Bloch, etc. Traveller tería unha ambientación de Hard SciFi, é dicir, futurista pero con toques moi realistas... un xogo no futuro, pero un futuro probable.

Por outra banda, o sistema representa o xeito en que os xogadores e o contacontos poden interactuar coa ambientación. Si eu como xogador estou representanto o rol dun arqueiro nunha ambientación parecida á de Willow, teño que saber qué teño que facer para colocar unha frecha no arco, apuntar a un dos secuaces de Bavmorda e plantarlle esa frecha no entrecello. Normalmente todo se resolve tirando dados de diferentes formas poliédricas. En Gáidil, por exemplo, só se usan dados de 6 caras (cubos, chamados "d6"), pero Cthulhu ou D&D teñen dados dende 4 caras até 20.

Así, o sistema de xogo é só un medio para que as accións que levan a cabo os protagonistas e os secundarios dun conto dunha partida de rol queden plasmadas na ambientación: se o arqueiro de antes ten como habilidade en Arcos un +5, e ten que obter un resultado de 17 en total despois de tirar 1 dado de 20 caras, queda claro que no dado ten que sacar polo menos un 12 ou máis. Se casa menos, falla. Se saca 12 ou máis, impacta.

Noutro xogo ese +5 pode ser simplemente un 60% de probabilidade. Tiramos dús veces 1 dado de 10 caras, a primeira vez para unidades e a segunda para centeas. Obtemos un 3 e un 5, o que dá un 53: coma é menos que 60, acertamos.

Noutro xogo ese +5 segue sendo un +5, pero teño que repartir 4 dados de Loita para o ataque. Meto 3 dados en atacar ao branco e o que me queda o reservo para defenderme por se ese maldito sobrevive. Tiro 3 dados de 6 caras e sumo 5 ao resultado. Se saco máis de 14, impacto.
E un enorme etcétera. Como vemos, unha mesma ambientación pode ter mil sistema diferentes...

O sistema D20 é un sistema, no seu nivel base, OGL. Isto quere dicir que calquera pode facer un xogo neste sistema. Tan só tería que inventar ou adaptar unha ambientación, que o sistema xa estaría feito.

Deste xeito, temos o D20 Moderno, un sistema válido para xogar partidas en calquer ambientación actual (dende Bourne até Reservoir Dogs, pasando por American History "X"), un D20 Futuro, para partidas galácticas ou cyberpunks; un Cthulhu D20, para xogar á Chamada de Cthulhu con este sistema, etc.

A estandarización dos sistema de xogo é algo que está a ocorrer. O efecto é como se en todos os deportes o obxectivo fose "pasar un balón a través dunha liña determinada nun campo de xogo", e a isto lle engadimos diferentes reglas optativas e ambientacións para obter o rugby, o fútbol, o fútbol americano, o waterpolo... etcétera.

O problema é cando chegamos ao baloncesto. Parece que ese sistema de pasar o balón por unha liña non se axeita. Pero aínda así unha compañía con moitos cartos saca o "Baloncesto D20". É igual, pero os aros están pintados no chan e hai que levar alí o balón. A moitos lles convence, a outros non. E logo ben o Golf D20, o Judo D20, o Brilé D20 e a Estornela D20. E, de novo, a moitos lles convence, a outros non. O mercado é o que ten.

Para min os sistemas de xogo van da man das ambientacións. É como o aspecto físico dunha persoa (ambientación) e a súa personalidade (sistema de xogo). Cando atopas un enorme grupo de persoas que son todas guapísimas e esculturais, pero que a nivel persoal son iguais, algo cheira a can.

Nin qué decir ten que para min o D2o paréceme un grandísimo sistema, moi completo e doado de asimilar e de xogar, ao que se lle poden engadir mil reglas optativas sen desequilibrar en absoluto o xogo. Pero sempre seguirei preferindo a Cthulhu co sistema Chaosium ou a Star Wars co sistema d6.

Polo tanto, nunca estarei a favor da estandarización dos xogos de rol. Si da "sinxelización" e a aproximación ao público. Como a xente, os xogos de rol deben ter o seu carácter e a súa personalidade e, o máis importante, deben xerar curiosidade, aportar ideas e ter xogabilidade. Se isto implica un único sistema de xogo para gobernalos a todos, mal vamos. Penso eu.

1.5.08

Alén das Pradarías de Lir

Unha Terra, un Povo e unha Fala. O de Galicia, o máis caro de todos.

Abraiantes. Preciosos.

20.4.08

Chairde


Porque son o máis importante cando son verdadeiros, aos amigos hai que mantelos e querelos. Temos entre eles novas adquisicións (chegados o 17 de Abril) e outros que veñen a compartir inquedanzas e afeccións de cando en vez ou que veñen de acelerar partículas noutros países. Pero todos son benvidos.

31.3.08

Moitas ideas, pouco tempo

Durante as últimas semanas Amra máis eu estivemos bastante liados, pero puidemos quedar un par de días para traballar a reo no que será o primeiro suplemento d'As Crónicas de Gáidil.
Tentamos que este suplemento contente a todos, así que terá moito trasfondo e descrición do Mundo, así como un bo lote de novas reglas.
Percorremos a Gael-leach para describir novos castros e lugares de aventura, amais de engadir novos seres ao mundo así como ampliar a descrición doutros, coma os Tourishomes e os Piornais, ampliando e concretando tamén as listas de "A ese venlle de familia...".
En canto á Maxia, faremos unha mellora baseada nun novo aspecto máxico e espiritual do mundo: o Arrecendo. Haberá unhas 6 Habelencias novas, entre as que se contan Comunión, Vieiros ou Sintonizar.
Tamén engadiremos os Camiños, vías de especialización que os Protagonistas poden seguir para mellorar nas súas profesións.
De novo contaremos con Víctor Rivas para as ilustracións, e será el que realice o debuxo (xa lle dimos a idea e estaba encantado) para a, agardemos, espectacular ilustración das pantallas (a 4 lados).

De tódolos xeitos estanos a levar algo de tempo ter todo listo, e non podemos dar datas fixas. Pero, se nos permitides esta licenza, o bo faise agardar.

14.3.08

Que "ilu"!!!!

Só por isto valeu a pena erguerse.

5.3.08

Sólidos Platónicos

"O Lume está formado por tetraedros; o Aire, de octaedros; a Auga, de icosaedros; a Terra, de cubos. E como aínda é posible unha quinta forma, Deus usou ésta, o dodecaedro pentagonal, para que sirva de límite do Mundo".

Timeo de Locri

Levo tres días facendo xornadas laborais moi amplas e, a verdade, estiven bastante perdido a nivel información. E hoxe Jan de Delft, nun dos currunchos que aproveitamos para falar por teléfono entre horas, comentoume da morte de Gary Gygax.
"Quen?", diredes algúns. Pois Gary Gygax, e punto.

Foi un mazazo, como se me dixeran que morreu un antigo compañeiro do colexio ao que hai anos que non ves, pero que ás veces te atopas pensando nel. Levo 2/3 da miña vida xogando a xogos de Rol e de Estratexia, e Gary Gygax é unha pedra angular importantísima neste eido.
É considerado, xunto con Dave Arneson, o pai dos xogos de Rol.
Seica quería ser lembrado como alguén que o pasaba ben xogando e compartindo coñecemento e pasatempos con todo o mundo. Seica tiña a campaña de rol de máis longa duración da historia todavía en activo. A min tíñame cara de bonachón, e de Papá Noël algo enfermiño.
Un dos meus soños era telo diante para poder agradecerlle moitas cousas. Outro era poder compartir mesa de xogo con el. Neste mundo xa non poderá ser. Que me garde un sitio se monta partida do outro lado.
Ernest Gary Gygax, creador de xogos de rol, contacontos e xogador, Deus de varios mundos a tempo parcial (27 de xullo de 1938 - 4 de Marzo de 2008)

Non direi iso de "descanse en paz". Mellor "Que siga disfrutando dos xogos incluso do outro lado".

26.2.08

Política

Vendo onte o debate entre os, potencialmente, candidatos máis probables para gobernar España os vindeiros catro anos volve ese movemento estrano ao meu interior, iso que sinto cando escoito aos políticos: revolto de tripas.

En Gáidil tamén hai reis corruptos, táins ladróns, xefes de caste que o que buscan é o poder e a gloria aínda que sexa falsa.

Pero tamén contamos as grandes historias onde os sucesivos Breogáns, os reis de reises, dan a vida polo seu pobo. Onde hai certos grandes señores, ou táins de pequenos castros que, polo seu valor e entrega total por uns ideais superiores, sempre a prol dunhas xentes que os buscan nos momentos de pesadume e medo, fan a entrega definitiva na procura do ben maior.

Gústame pensar que hai eses fachos que brillan incluso na maior escuridade, que guían aos pobos e que os alumiñan co seu temple. Xente que fai as cousas ben porque así deben ser feitas, alén do que poidan pensar os demais.

Supoño que por iso me gusta xogar aos xogos de rol: porque nestes mundos sacados do maxín si pode haber políticos e gobernantes coma deberían ser.

Gústanme os Nine Inch Nails e sobre todo o seu Year Zero. Hai moitas concións neste disco que me serviron de inspiración para campañas de rol e partidas puntuais.
Neste caso póñovos esta canción, Zero-Sum, que me gusta moito e resume cómo me sinto cando escoito falar aos políticos en xeral...




Zero Sum Lyrics

Claro está, xusto despois penso e como arranxalo e penso en morde-la man que me dá de comer...



Hand That Feeds (Dfa Remix) Lyrics
Un saúdo a todos e moitas felicidades a algúns!

14.2.08

Pantallazos

E non de windows neste caso.

Onte Amra e máis eu estivemos traballando man a man para esas pantallas que estamos a deseñar. Dado que Amra se mudou hai pouco á súa Artabria natal i eu quedei no meu Libredón de sempre quedar para traballar como antes é máis complicado, pero non imposible. Traballo común en días puntuais e revisión e desenvolvemento das partes que nos tocan a nivel individual para logo pasar a postas en común.

Xa contactamos de novo co xa celebérrimo Víctor Rivas e xa está poñendo en marcha motores. Tendo en conta que ao final as Pantallas de Gáidil serán un libro que calculamos entre 60 e 80 páxinas, agardamos que vaian un bo lote de novos debuxos de Víctor. Sobre todo estamos ilusionados co debuxo que irá nas pantallas (cubrindo unha superficie total equivalente a 4 folios DIN-A 4). Amra máis eu tivemos xa varias ideas, e Víctor amosouse encantado de plasmalas coa súa Arte.

Neste primeiro suplemento engadiremos, como xa viñemos contando, reglas novas tanto de Maxia coma de Combate, con novas Habelencias, Armas e profesións. Engadiremos moitos castros e varias castes novas (recollendo as queixas dos que se sentiron excluídos no manual básico), facendo especial fincapé en razas non guéghel, en especial os Tourishomes, que contarán cunha descrición máis completa incluíndo castes, tribos e cultura.
E sobre todo ambientación e trasfondo, moitas novas partidas e ideas para aventuras e, por suposto, as pantallas de 4 lados máis chulas do mercado (Lugh mediante).

PS: Temos que concretalo, pero en breve faremos unha pequena posta en común do que é Gáidil no local Henriqueta Outeiro, en Compostela. Osinhos, estamos á túa disposición para cando digas!


Unha aperta dende Libredón!

PS2: Non me lembrei de linkar una reflexión de Antón Reixa no El País do venres da semana pasada, no que somos citados como creación emerxente en Lingua Galega. Mil gracias!

28.1.08

Traballando para o inglés...

Levabamos tempo sen actualizar, e neste tempo pasou moito.

O mundo quedou esnaquizado e finiquitado despois dunha apocalipse pequena, da que ao final conseguimos sobrevivir tanto Jan coma min! Unha festa moi entretida, cunha cea amenizada polo sen par Marcus, e unha excelente conversa con dous auténticos frikis: Duende e o Besbello (é dicir, o mozo da Besbella), falando de literatura de Ciencia-Ficción, Galáctica, Serenity, Asimov, Surface, Invasión...

Logo disto saímos n'A Nosa Terra, no número do 17 de xaneiro, cunha excelente reseña que fala sobre todo do xogo, fuxindo por fin da nota xa anecdótica de se-lo primeiro nesta Lingua Alta e de Reis que é o Galego (mola que me chaman Paulo, coma os nenos do cole Rianxo).

Logo aínda levamos maior sorpresa cando, no supercoñero A Retranca do mes de xaneiro atopámonos que o "Cuspidiño" deste mes é tal cual:

Hai que se fixar na pequena homenaxe que nos rinde Vítaro neste debuxo:


Polo demais dicir que as pantallas están en marcha. E concretar que ao final non serán pantallas realmente, se non case un Manual do Contacontos coas Pantallas incluidas, se todo vai ben.
Agardamos poder telas para maio, pero xa pasamos de augurar, que non é o noso.

Veña, un saúdo moi grande!

4.1.08

Non estamos gordos, ollo.

Nin Amra nin eu.

Mañán (sábado 5 de Xaneiro) na Revista da Fin de Semana da TVG sairemos Amra o León máis eu falando d'As Crónicas de Gáidil. O programa emítese de 12:30 a 13:45, así que eu farei por verme. Pero repito: non estamos gordos, é a tele a que engorda.

A entrevista foi en Metrópolis Cómics de Ferrol, e puidemos contar con Tati, Belén, Cristóbal e Jorge como "figurantes" para unha mini-sesión de xogo (facer fichas de Protagonista, máis ben).
Foi unha entrevista curta, clara e concisa. E, a verdade, moi amena.

Agardabamos máis ansia por parte dos entrevistadores (non a houbo, gracias a Lugh) por coñecer esa falsa vertente do rol que é máis coñecida e que xente ignorante e rastreira como Isabel San Sebastián fai que sigades crendo. Esa violencia que fai que moita xente pense que os xogadores de rol sexamos asasinos en potencia, ou que por xogar a rol sexamos individuos que tenden a illarse (ten coña nunha afección na que precisas de máis xente para poder xogar, é como dicir que os que xogan ao fútbol tenden á soedade). En fin.

É o malo de moita xente, que queren xulgar sen ter coñecementos. É como crerse doutor: dóeme a barriga... serán gases; dóeme a cabeza... serán migrañas; o fillo do veciño matou á familia a katanazos... será que xogaba a rol.

Un saúdo dende Libredón.

PS: Mil parabéns neste día ao Mosqueteiro!

PS2 (Actualizado a 8/01/08): Neste link, a partires do minuto 50 nos tedes (dura pouquiño, pero toda propaganda positiva é boa).

PS3 (Actualizado ao 9/01/08): O vídeo, mercede a Marcus.es.