Máis enlaces

Actualicei enlaces a webs e blogs interesantes ultimamente, incluíndo estes tres blogs de moito renome, La Tarde del Viernes, Mi vida hasta hoy e Aventureros Inc., onde Amra-Gerry artella e colabora. É de agradecer que este grupo da vella garda de Ferrol comparta con nós as súas aventuras!

Pola miña parte, cravarei oficialmente un tempo a espada na rocha.

Apertas dende Libredón, e que os críticos enchan o voso camiño!

Embelyon

Hai cousas que non entendo.
Como por exemplo o tremendo ruxe-ruxe que a introdución do xogo de rol retroclone Embelyon levantou. Alguén debería ler entón a de Dragon Warriors, que é bastante máis directa e sen cortarse un pelo.

Sigo sen comprender o fundamentalismo que algúns defenden con respecto ao Dungeons and Dragons en tódalas súas versións. O chiste é que a cada nova versión que sacan do Dungeons, máis extremista se volve a xente á hora de defendelo. Coma se tivesen que xustificarse.
Pero en fin, desto hai en todo, e xa teño visto o mesmo extremismo con Runequest, por exemplo (un tipo que coñecín era muyaidín do Runequest e mesmo se gababa de non ter nunca probado Rolemaster nin MERP coma se fose todo un logro... pobriño el na súa cerrazón).

O que quero dicir é que o importante é xogar, e xogar ao que cada un lle gusta., sempre tendo en conta que isto é como a gastronomía: pódeche gustar o churrasco, pero comelo tódolos días non ten moito sentido. A min hai xogos que me encantan aos que sei que xogarei pouco ou nada. Hai xogos que me gustan menos aos que sei que xogarei máis. Todo isto porque xogar a Rol é, ante todo, un acto social no que hai que "asinar un contrato" con outra xente e no que todos nos adaptamos un pouco aos outros do grupo. Non tería sentido se non fose así. Pero ante todo hai que se divertir, e ás veces tamén é divertido probar cousas nova e ver cos ollos doutros.
A respecto dos grandes xogos e das multinacionais eu o teño claro: prefiro os xogos pequenos que me den moito traballo. Prefiro que o xogo me traia un mapa con moitas zonas en branco para que eu poida enchelas a medida que o meu grupo explore o mundo. Prefiro que me den unha base sobre a que poidamos narrar unha Campaña.
Pero isto é o meu grupo. Hai grupos que xogan doutro xeito, e non ten nada de malo. Simplemente é distinto. Para xogar a Rol non hai unhas intruccións escritas en pedra, nin sequera as reglas de cada xogo son algo inviolable (Gary sabe que eu mas paso polo forro decote).

Embelyon é un xogo pequeno, cunha intención excelente e unha presentación profesional. Se se lle pode botar algo en cara é que transforma o Microlite D20 nunha aproximación maior ao Dungeons 3.5. Eu persoalmente teño pensado usalo cos meus sobriños, pero con certas modificacións caseiras (dados de golpe variados por raza, reglas máis amplas de subida de nivel, uso da Maxia doutro xeito). Pero o que nunca lle poderei botar en cara é a crítica que fai ao Rol de mercado, ese que pretende impoñer sistemas de xogo e formas únicas de ver unha afección que ten tantos puntos de vista coma xogadores: millóns.

La Puerta de Ishtar

Chégame o runrún dun novo xogo de ambientación curiosa: La Puerta de Ishtar.

Wachinayn, o seu autor, está facendo público o desenvolvemento do mesmo no seu blog, tal e como Amra máis eu fixemos con Gáidil no seu momento.
I é que están xurdindo iniciativas moi interesantes, sobre todo dende que a xente ten que darlle ao miolo debido a que ou non hai cartos para mercar Rol, ou non hai cartos (ou ganas) para publicalo tal e como se viña facendo.

Aledámonos moito destas iniciativas, así coma a da Sociedad del Dado Cornudo, cunhas propostas moi boas. Un excelente exemplo para todos.

Apertas dende Libredón!

Sit tibi terra levis, Frank.

As malas novas sempre chegan, cando menos, a pares. Morreu un dos mellores ilustradores do mundo, cuxa obra era parte inspiradora tanto de Gáidil coma de doutras mil historias e campañas deseñadas por roleiros coma nós. Lembro ver imaxes do Death Dealer e quedar abraiado (eu de maior que ser así!!!), e flipar en cores con Tygra.


Descansa, Frank, que nós seguiremos a soñar coas túas creacións e a manter o teu espírito vivo. Gracias por todo.

Tortazo na frente

Así de simple. Miro o Facebook e atopo un link que me leva a isto.

Unha auténtica mágoa que Compostela perda outro dos seus antros de vicio e perversión, e aínda porriba un dos que realmente se implicaba na procura e expansión de afeccionados.





En fin, moita sorte en todo o que emprendas, Andrés.

Fénix renacente

Dá gusto cando vemos que certa xente entra de novo en batalla e contraataca.

Galicia Rol está de novo en primeira liña!

Algo de envexa

Mágoa que por aquí non se monten destas cousas de cote. Ou igual se fan i eu non me entero. Irmandiños creo que xa é algo que vai ser difícil que se repita (eu prefiro cousas máis pequenas, pero que era toda unha experiencia non hai dúbida), e vivos "a plan" cun sitio ben montado e xente con ganas de facer (non de desfacer) o vexo, alomenos en Compostela, difícil. Sácome o sombreiro ante certos colectivos que vexo que traballan duro, pero agás moi de cando en cando (como estas xornadas de Ferrol) vexo que, aínda que hai moita xente xogando, hai poucos grupos grandes (léase clubes) que estén realmente activos "de cara á galería" (que é como se sabe se algo está activo).

Non sei, pero case todos os clubes de rol que coñezo rematan coma o rosario da aurora. Debe ser defecto do Homo Ludens.