Traballando para o inglés...

Levabamos tempo sen actualizar, e neste tempo pasou moito.

O mundo quedou esnaquizado e finiquitado despois dunha apocalipse pequena, da que ao final conseguimos sobrevivir tanto Jan coma min! Unha festa moi entretida, cunha cea amenizada polo sen par Marcus, e unha excelente conversa con dous auténticos frikis: Duende e o Besbello (é dicir, o mozo da Besbella), falando de literatura de Ciencia-Ficción, Galáctica, Serenity, Asimov, Surface, Invasión...

Logo disto saímos n'A Nosa Terra, no número do 17 de xaneiro, cunha excelente reseña que fala sobre todo do xogo, fuxindo por fin da nota xa anecdótica de se-lo primeiro nesta Lingua Alta e de Reis que é o Galego (mola que me chaman Paulo, coma os nenos do cole Rianxo).

Logo aínda levamos maior sorpresa cando, no supercoñero A Retranca do mes de xaneiro atopámonos que o "Cuspidiño" deste mes é tal cual:

Hai que se fixar na pequena homenaxe que nos rinde Vítaro neste debuxo:


Polo demais dicir que as pantallas están en marcha. E concretar que ao final non serán pantallas realmente, se non case un Manual do Contacontos coas Pantallas incluidas, se todo vai ben.
Agardamos poder telas para maio, pero xa pasamos de augurar, que non é o noso.

Veña, un saúdo moi grande!

Non estamos gordos, ollo.

Nin Amra nin eu.

Mañán (sábado 5 de Xaneiro) na Revista da Fin de Semana da TVG sairemos Amra o León máis eu falando d'As Crónicas de Gáidil. O programa emítese de 12:30 a 13:45, así que eu farei por verme. Pero repito: non estamos gordos, é a tele a que engorda.

A entrevista foi en Metrópolis Cómics de Ferrol, e puidemos contar con Tati, Belén, Cristóbal e Jorge como "figurantes" para unha mini-sesión de xogo (facer fichas de Protagonista, máis ben).
Foi unha entrevista curta, clara e concisa. E, a verdade, moi amena.

Agardabamos máis ansia por parte dos entrevistadores (non a houbo, gracias a Lugh) por coñecer esa falsa vertente do rol que é máis coñecida e que xente ignorante e rastreira como Isabel San Sebastián fai que sigades crendo. Esa violencia que fai que moita xente pense que os xogadores de rol sexamos asasinos en potencia, ou que por xogar a rol sexamos individuos que tenden a illarse (ten coña nunha afección na que precisas de máis xente para poder xogar, é como dicir que os que xogan ao fútbol tenden á soedade). En fin.

É o malo de moita xente, que queren xulgar sen ter coñecementos. É como crerse doutor: dóeme a barriga... serán gases; dóeme a cabeza... serán migrañas; o fillo do veciño matou á familia a katanazos... será que xogaba a rol.

Un saúdo dende Libredón.

PS: Mil parabéns neste día ao Mosqueteiro!

PS2 (Actualizado a 8/01/08): Neste link, a partires do minuto 50 nos tedes (dura pouquiño, pero toda propaganda positiva é boa).

PS3 (Actualizado ao 9/01/08): O vídeo, mercede a Marcus.es.